دوم نوامبر 1889 ایالتی که به سرزمین آفتابی شهرت دارد، چهلمین ستاره پرچم ایالات متحده را به نام خود ثبت کرد تا با شعار «زیر فرمان پرودگار، مردم حکومت می‌کنند» بخشی از بزرگ‌ترین دموکراسی جهان یعنی ایالات متحده امریکا باشد.
داکوتای جنوبی با مساحتی در حدود 77116 مایل مربع (برابر با 199905 کیلومتر مربع) در مقام هفدهمین ایالت پهناور امریکا جمعیتی کمتر از یک میلیون نفر را در خود جا داده است که جایگاه چهل و ششم را در میان ایالت‌های پنجاه‌گانه امریکا به این ایالت اختصاص می‌دهد. اما به‌راستی چرا این پهنه وسیع چنین جمعیت اندکی را در خود جا داده است؟!
داکوتای جنوبی که از ایالت‌های مرکزی امریکا محسوب می‌شود، پهنه وسیعی از مراتع و تپه‌زارها است که روزگاری جایگاه زندگی سرخ‌پوستان امریکا محسوب می‌شد. سرزمینی که رودخانه میسوری آن را به دو قسمت غربی و شرقی تقسیم می‌کند. این تقسیم‌بندی از آن‌جا اهمیت پیدا می‌کند که علاوه بر بافت متفاوت زمین‌شناسی دو سوی غربی و شرقی در این ایالت، از لحاظ تاریخی نیز سرخ‌پوستان در گذشته فرهنگ‌هایی متفاوت در دو سوی این رودخانه بنا نهاده بودند .
اصولاً میزان بارش در نیمه شرقی بالاتر است و توپوگرافی پایین‌تر این منطقه، مرغزارها و دشت‌های وسیع و مراتع سرسبزی را پدید آورده است. در حالی که در نیمه دیگر چشم‌اندازی خشک‌تر و رشته کوه‌هایی تنومندتر مشاهده می‌شود. این ایالت که از آب و هوای چهار فصل قاره‌ای برخوردار است با میانگین بارش 25 اینچی در نیمه شرقی و 15 اینچی در نیمه غربی همچنان از مناطق نیمه‌خشک مرکز امریکا محسوب می‌شود. حتی بلایای آسمانی نیز درشرق و غرب رودخانه میسوری متفاوت است. در شرق گردبادها اصلی‌ترین حادثه طبیعی قلمداد می‌شوند که حتی تا 30 گردباد در سال بخشی از آب و هوای این منطقه را تشکیل می‌دهد. اما در نیمه غربی ایالت رعد و برق، بادهای خشن و تند و البته تگرگ‌های معروف غرب داکوتا جدی‌ترین ناملایمات آب و هوایی قلمداد می‌شوند.
با این همه اهالی داکوتای جنوبی در سرزمینی زندگی می‌کنند که سالانه نزدیک به 34هزار میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی دارد. نزدیک به تولید ناخالص ملی جمهوری آذربایجان. در حالی که این ایالت بیش از دو برابر آن کشور وسعت دارد و در حدود یک‌دهم آن جمعیت.
نخستین نشانه‌های حیات انسانی در سرزمین‌های داکوتا به 5000 هزار سال قبل بازمی‌گردد. اما فرهنگ سرخ‌پوستی این سرزمین در سال‌های بین 500 تا 800 میلادی شکل گرفته است و در آغاز قرن نوزدهم نیز با کشف طلا در این سرزمین تپه‌های سیاه به محلی برای اسکان کاشفان طلا تبدیل شد. مسیری که به تأسیس شهرهای مهم این ایالت یعنی «سوفالز» و «پییر» انجامید.
شهر پییر مرکز این ایالت است و با جمعیتی تنها نزدیک به 140هزار نفر بعد از شهر سوفالز با جمعیتی بیش از 220هزار نفر دومین شهر بزرگ ایالت هم محسوب می‌شود.
اهمیت هر دو شهر علاوه بر کلونی انسانی ساکن آن، در احیا و حمایت از برنامه‌های پیشرو آموزشی و دانشگاهی ایالات متحده امریکا در این ایالت است. برنامه‌هایی که به شکوفایی بیش از پیش دانشگاه‌های معروفی چون «آبردین» و دانشگاه ایالتی داکوتای جنوبی انجامیده است. تا آن‌جا که براساس آمارها 75درصد فارغ‌التحصیلان این دانشگاه‌ها در سال 2010 از وام‌های دانشجویی ایالتی بهره برده‌اند که به توسعه منابع انسانی و تحصیلی ایالت انجامیده است.
یادبود ملی کوه راشمور
آقایان جورج واشنگتن، توماس جفرسون، آبراهام لینکلن و تئودور روزولت، علاوه بر این که هر چهار نفر رئيس‌جمهور ایالات متحده امریکا بوده‌اند، یک وجه مشترک دیگر هم با یکدیگر دارند. و آن پیکره سنگی این چهار مرد در یادبود ملی کوه راشمور در ایالت داکوتای جنوبی است.
این بنای یادبود که در سال 1925 رسماً آغاز به ساخت شده است، ثمره تلاش دو هنرمند امریکایی "گوتزن بورگلوم" و پسرش "لینکلن" است که در حدود سال‌های 1934 تا 1939 توانستند تصویری بی‌نظیر از تمدن ایالات متحده را با طبیعت آن پیوند دهند. کوهستان راشمور به واسطه این که زیستگاه طبیعی کرکس امریکایی و همچنین عقاب کله‌سفید امریکایی نیز محسوب می‌شود از اهمیتی خاص برخوردار است. برای بازدید از این اثر بی‌نظیر کافیست آدرس زیر را به GPS خود بدهید:
13000 Hwy 244, Keystone, SD 57751.
