در نیم روز هفتم دسامبر 1787 مجلس ایالتی دلاویر با امضای سند استقلال؛ پایه کشور ایالات متحده امریکا را بنا نهاد و برای نخستین بار از موجودیت کشوری پرده برداشت که در سده‌های پیش رو به قدرت شماره یک جهان تبدیل می‌شد.
دلاویر که با شعار رسمی استقلال و آزادی و با لقب ایالت مرغ آبی شناخته می‌شود نخستین ایالتی است که اعلامیه استقلال را پذیرفته و آن را امضا نموده است. این سرزمین کوچک در ساحل شرقی ایالات متحده امریکا که نخستین بار کاشفان و تجار هلندی در قرن 16 میلادی پا به سرزمین آن نهادند امروزه 2490 مایل مربع (6452 کیلومترمربع) وسعت دارد و از لحاظ وسعت در میان پنجاه ایالت امریکا در رتبه چهل و نهم قرار گرفته است و جمعیتی در حدود 900 هزار نفر در آن سکونت دارند.
اسم ایالت دلاویر اقتباسی از اسم "بارون دلا وار" نجیب‌زاده انگلیسی و نخستین فرماندار ویرجینیا در دوران استعمار است که بسیاری به اشتباه آن را به ریشه‌ای فرانسوی نسبت می‌دهند.
ایالت دلاویر 96 مایل طول و دامنه‌ای متغیر از 9 تا 35 مایل عرض دارد در همسایگی اقیانوس اطلس در حالی آرام گرفته است که حداکثر ارتفاع در زمین‌های زیر پرچم این ایالت حداکثر به 137 متر در منطقه "ایبرایت ازیموت" می‌رسد. دلاویر در خشکی با 3 ایالت پنسلیوانیا، نیوجرسی و مریلند همسایه است و در فاصله کمی از پایتخت ایالات متحده امریکا شهر واشنگتن دی‌سی جا گرفته است.
اما نکته مهم در مرز شمال این ایالت با ایالت پنسیلوانیا نهفته است که بر اساس رای دادگاهی در شهر نیوکاسل در یک نیم دایره قوسی شکل به وسعت 12 مایل شکل گرفته است و تنها مرز دایره‌ای شکل در بین ایالت‌های امریکا شناخته می‌شود.
آب و هوای ایالت دلاویر معتدل اقیانوسی شناخته می‌شود و متأثر از آب و هوای منطقه غربی اقیانوس اطلس است. اما با توجه به این که این ایالت در محدوده میانی آب و هوای معتدل اقیانوسی و گرم قاره‌ای قرار دارد در منطقه جنوبی آن می‌توان زمستان‌هایی معتدل‌تر و در منطقه شمالی آن نیز بارش‌های برف و باران سنگین‌تر را انتظار داشت. این ایالت در سال‌های اخیر از ایالت‌های پیش‌رو در پاکسازی محیط زیست و حمایت از گروه‌های سبز بوده است وبخشی از مالیات ناشی از فروش عمده نفت به همین موضوع (حفظ و پاکسازی محیط زیست) اختصاص یافته است.
آن‌چه از پیشینه تاریخی دره دلاویر برمی‌آید این که منطقه در گذشته‌های دور مأمن دو قوم سرخپوست بومی بوده است که از اواسط قرن هفدهم تا اواسط قرن هجدهم یا از این منطقه نقل‌مکان کردند و یا این که در بخش‌هایی از جامعه مهاجر جا افتادند و پس از غسل تعمید در شکل‌گیری دلاویری‌های جدید نقش ایفا نمودند. اما نقطه عطف تاریخ این ایالت به جنگ‌های استقلال باز می‌گردد که هنگ "جوجه مرغ آبی" که سربازان این منطقه را تشکیل می‌داد درکنار سایر هنگ‌های ایالت‌های سیزده‌گانه توانستند از طریق خاک دلاویر و پس از نبرد پل «کوچ» به تسخیر شهر فیلادلفیا بیانجامد. دلاویر درنقش‌پذیری دوران پس از استعمار نیز نقش باز می‌کرد و اولین کلیسای بردگان آزاد شده پیش از الغای برده‌داری نیز در سال 1813 میلادی به وسیله "پیتر اسپنسر" در این ایالت بنا نهاده شد.
دلاویر از لحاظ میزان درآمد سرانه با رقمی در حدود 33199 دلار به ازای هر نفر در رتبه هفتم اقتصاد داخلی امریکا قرار دارد و سالانه با درآمدی در حدود 60 میلیارد دلار از لحاظ برابری تولید ناخالص ملی به کشوری مانند قطر که ازبزرگترین تولید کنندگان نفت خام و گاز در جهان است برابری می‌کند.
بخش عمده‌ای از این درآمد حاصل از ثبت شرکت‌ها در این ایالت است. دلاویر که از لحاظ حاشیه امن مالیاتی و بانکداری به سویس ایالات متحده شهرت دارد توانسته است با بهره‌گیری از قوانین کسب و کار پسند ثبت و حفاظت از اطلاعات شرکت‌ها، در حدود بیش از نیمی از شرکت‌های بزرگ امریکایی را ترغیب به ثبت در این ایالت کند. در حالی که بسیاری از این شرکت‌ها در سایر ایالت‌های امریکا فعال هستند. اما ثبت حقوقی آن‌ها در دلاویر صورت گرفته است.
ایالت دلاویر از سه منطقه نیوکاسل در شمال، ساسکس کانتی در مرکز و کنت در جنوب تشکیل شده است و از منظر تاریخی به خانه سنتی دموکرات‌ها در بیست سال گذشته شهرت یافته است تا آن‌جا که در انتخابات ریاست جمهوری سال 2008 بیش از 62درصد مردم این ایالت به برنامه‌های حزب دموکرات رأی داده‌اند.
مرکز این ایالت شهر «دوور» است که در منطقه کنت‌کانتی واقع شده است که سابقه تأسیس آن به سال 1663 بازمی‌گردد. این شهر با احتساب حومه آن در سال 2010 جمعیتی قریب 150هزار نفر را در خود جا داده است. اما بزرگ‌ترین شهر این ایالت در منطقه نیوکاسل در شمال ایالت، شهر «ویلمینگتن» است که با جمعیتی نیم‌میلیونی بیش از 50درصد جمعیت ساکن در این ایالت را در خود و حومه‌اش جا داده است. دلاویر در عرصه تحصیلی نیز از ایالت‌های پیشتاز امریکا محسوب می‌شود و جالب آن که عده معدود ایرانیانی که در این ایالت ساکن هستند نیز بیشتر درحوزه‌های دانشگاهی به فعالیت مشغول هستند.
ایرانیان در دلاویر از تشکیلات مشخصی برخوردار نیستند و تنها یک کمیته کوچک دانشجویان ایرانی تبار در دانشگاه ایالتی دلاویر از معدود سازمان‌های ایرانی تبار در این منطقه است که فعالیت‌های محدودی نیز در حدود مناسبات درون دانشگاهی در راستای معرفی فرهنگ ایرانی انجام می‌دهد. برخی تخمین‌ها حاکی از آن است که مجموع ایرانیان ساکن این ایالت کمتر از 300 نفر است که یکی از دلایل چشمگیر آن نزدیکی این منطقه به واشنگتن دی‌سی قلمداد می‌شود که مرکز حضور دومین کلونی بزرگ ایرانیان پس از جنوب کالیفرنیا است.
پایتخت تابستانی مردم
ساحل ریهوبث «Rchoboth Beach» واقع در منطقه ساسکس کانتی ایالت دلاویر بی‌شک یکی از اعجاب برانگیزترین سواحل دنیا محسوب می‌شود. این منطقه زیبای ساحلی که به پایتخت تابستانی مردم امریکا شهرت دارد یکی از دیدنی‌های ایالت دلاویر محسوب می‌شود. ساحلی زیبا که سابقه قدم زدن انسان بر شن ماسه‌های ساحلی آن به 10هزار سال قبل از میلاد بازمی‌گردد. اما در شکل نوین آن از سال‌های پایانی قرن نوزدهم میلادی با اسمی که در اقتباس از کتاب مقدس و به معنای «مکان یا فضا برای همه» برای آن برگزیده شده است، مأمن گرم و رویایی حضور میلیون‌ها امریکایی علی‌الخصوص ساکنان شهرهای بزرگی مانند واشنگتن و نواحی همجوار آن برای تعطیلات پایان هفته در فصل‌های گرم تابستانی است. شاید علاوه بر طبیعت آرام و دوست‌داشتنی برنامه‌های تفریحی متنوع نیز در پدید آمدن این فضای دل‌چسب بی‌تأثیر نبوده است. برنامه‌هایی مانند جشنواره شکلات، فستیوال جاز، نمایشگاه دریای جادوگر و رژه ساحلی از دیدنی‌های ساحل ریهوبث در ایام مختلف سال هستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر