۱۳۹۱ فروردین ۸, سه‌شنبه

رود آیلند


سیزدهمین عضو اتحادیه استقلال امریکا، امروز کوچک‌ترین ایالت این سرزمین پهناور قلمداد می‌شود. ایالتی که علی‌الرغم کوچکی وسعت آن به ایالت اقیانوس شهرت یافته است. شاید به این دلیل که شعار این ایالت فقط یک کلمه است. یک کلمه با معنایی به وسعت همه آینده: «امید».

تاریخ تأسیس این ایالت به 29 می 1290 میلادی بازمی‌گردد که به عنوان بخشی از نیوانگلند در جریان انقلاب امریکا به دوران استعمار خاتمه داده و رسماً عضوی از جمهوری فدرال ایالات متحده امریکا می‌گردد. رود‌آیلند در حقیقت نامی برگرفته از ظاهر این سرزمین است که به چشم کاشفان هلندی همانند جزیره‌ای سرخ رنگ بوده است و در حقیقت عنوان «رود آیلند و مزارع پراویدنس» عنوانی است که این ایالت محلی به آن شناخته می شود.
همه وسعت این ایالت تنها 1214 مایل مربع (برابر با 3140 کیلومترمربع است) یعنی به سادگی و در یک جاده مستقیم می‌توان از این سو تا آن سوی ایالت را در کمتر از 30 دقیقه طی کرد. این ایالت از شرق به غرب فقط 37 مایل و از شمال به جنوب فقط 48 مایل پهنا دارد.
اما با توجه به وسعت اندک آن جمعیت قابل ملاحظه‌ای معادل یک میلیون و پنجاه هزار نفری ساکن در این ایالت تراکم بالایی را برای آن به همراه آورده است. 1006 نفر در مایل مربع که رتبه دوم تراکم جمعیت در امریکا محسوب می‌شود. متوسط درآمد اهالی رودآیلند نیز با رقم 54 هزار و 619 دلار در رتبه شانزدهم جدول میانگین درآمدهای ایالات متحده امریکا قرار دارد و به شکوفایی اقتصادی این ایالت کمک شایانی می‌کند. تا آن‌جا که درآمد ناخالص داخلی این ایالت را به نزدیک 50 میلیارد دلار در سال می‌رساند. رقمی مشابه به درآمد کشور اسلوانی در قلب اروپای شرقی.
رودآیلند از معدود ایالت‌های امریکا محسوب می‌شود که در آن خانه رسمی فرماندار ایالتی وجود ندارد و از این‌رو نظام مردمی‌تری را در اداره ایالت تجربه کرده است. با این که شهر پراویدنس مرکز و بزرگ‌ترین شهر این ایالت محسوب می‌شود اما در حقیقت کوچکی ایالت باعث شده تا به گونه‌ای این منطقه را شهر ایالت مزارع پراویدنس بنامند. این شهر که به کندوی صنعت شهرت دارد مرکز اداری و اقتصادی شرکت‌های بسیاری محسوب می‌شود که با دفاتر شکیل رود آیلند را در ساحل شرقی ایالات متحده امریکا به نمونه استثنایی از رشد اقتصادی تبدیل کرده اند. ذکر این نکته ضروری است که دانشگاه معتبر براون نیز در همین شهر واقع است. این دانشگاه با پشتوانه مالی 3 میلیارد دلاری و هیئت علمی 2900 نفری یکی از موفق‌ترین نهادهای آموزشی عالی در شرق امریکا قلمداد می‌شود. بد نیست بدانید، لیلا پهلوی از اعضای خانواده سابق سلطنتی ایران هم از ایرانیانی است که از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شده است.
ایرانیان زیادی در این ایالت زندگی نمی‌کنند اما حضور جمعیت ایرانیان در شهرهای مختلف این ایالت قابل ردیابی است. علاوه شهر پراویدنس که به واسطه حضور دانشگاه براون خانه برخی از اساتید، محققان و دانشجویان این دانشگاه است، در شهرهای کوچک دیگری چون، بریستول، میدلتون و ریچموند نیز گروه‌های ساکن 100 تا 150 نفری ایرانی به چشم می‌خورد. ایرانیان این منطقه را اصولاً می‌توان از دو گروه مهاجران قدیمی‌تر که سال‌هاست در امریکا اسکان دارند و گروه دوم دانشجویانی که برای ادامه تحصیل از سایر ایالت‌ها به رود آیلند می‌آیند تقسیم‌بندی کرد. یکی دو رستوران ایرانی - مدیترانه‌ای و دو فروشگاه خواربار فروشی که عربی - ایرانی هستند مجموعه‌ای از داشته‌های ایرانیان در این ایالت محسوب می‌شود. سهمی که در مقایسه با نقش سازنده اهالی خاورمیانه در این ایالت اندک به نظر می‌رسد. اما با این حال ایرانیانی که در رود آیلند اسکان دارند از طبقه با سواد و تحصیلکرده اجتماعی محسوب می شوند و روند حضور دانشگاهی ایشان از مهمترین شاخصه های شناخت اجتماعی ایرانیان در رود آیلند به شمار می رود.
در این ایالت علاوه بر ایرانیان، گروه های کوچک دیگری از دیگر اقوام خاور میانه زندگی می کنند که هر کدام به نوبه خود کمک شایانی به پیشرفت فرهنگ چند ملیتی حاکم بر فضای اجتماعی این ایالت کرده اند.
رود آیلند را یک خانه امن برای حزب دموکرات می دانند و در حال حاضر هر دو نماینده این ایالت در سنا را اعضای حزب دموکرات تشکیل می دهند با اینکه سابقه تاریخی نشان می دهد برای فرمانداران این ایالت کوچک ضریب پیروزی جمهوری خواهان تا دو برابر بیشتر از دموکرات هاست. بین فرهنگ عامه در این ایالت لطیفه ایست که می گوید ما کار را بین خودمان تقسیم کرده ایم برای کنگره دموکرات ها رای می دهند و برای فرمانداری جمهوری خواهان. اما همیشه هم اینطور نیست کما اینکه در حال حاضر (2012) فرماندار این ایالت یک شخص مستقل و بدون وابستگی حزبی است.

۱۳۹۰ اسفند ۲۴, چهارشنبه

داکوتای شمالی

سرزمینی شمالی و سرد که از دیرباز به قلمرو سرخپوستان شهرت داشته است، امروزه سی‌ونهمین ایالتی محسوب می شود که در تاریخ دوم نوامبر 1889 با پذیرفتن اعلامیه استقلال عضوی از پرچم پر ستاره‌ ایالات متحده امریکا شد.

هم‌ مرزی با کشور پهناورکانادا کافی است تا از موقعیت جغرافیایی این ایالت تصویری اولیه داشته باشیم. داکوتای شمالی در امتداد مرزهای داخلی داکوتای جنوبی به سوی شمال گسترده شده است. این سرزمین پهناور که رتبه نوزدهمین ایالت پهناور امریکا را به خود اختصاص داده است، پوشیده از دشت‌هایی وسیع و مرغزارهایی پهناور است که این سرزمین را به زیستگاهی مناسب برای بوفالوی امریکایی تبدیل می‌کند.
داکوتای شمالی از آب و هوای قاره‌ای و ایام چهار فصل برخوردار است. اما به سرزمین سرد هم شهرت یافته است. چرا که مطابق سایر مناطقی که در عرض جغرافیایی برابر با آن قرار دارند از زمستان‌هایی سرد و پر برف برخوردار است. اما از سوی دیگر تابستان‌های گرم و خشک آن نیز بخشی از آب و هوای داکوتای شمالی را تشکیل می‌دهند.
داکوتای شمالی از گذشته‌های دور سرزمین مطلوب سرخپوستان بوده است چرا که وجود بوفالوها در این سرزمین متضمن تأمین غذای اقوام سرخپوست قلمداد می‌شده. این هم‌زیستی استراتژیک برای هزاران سال ادامه داشت، تا در 1738 که نخستین اروپاییان به این سرزمین رسیدند.
داد و ستد میان بومیان ومهاجران اروپایی در سال‌های قرن نوزدهم شدت بیشتری یافت و از سال 1804 در فرایندی نزدیک به 80 سال طول کشید تا داکوتای شمالی خانه‌ای برای امریکایی‌ها بشود. امروزه پروژه‌های فراوان فدرال و ساخت وسازهای متنوع موجب رونق بیش از پیش این سرزمین شده است که لغت ایالت سوارکار قهار را با خود یدک می‌کشد تا آن‌جا که بیش از نیم‌میلیون نفر را ساکن شهرهای این ایالت کرده است.
این جمعیت با گسترش و رونق کشف نفت در غرب ایالت و نیز برنامه‌های مربوط به گسترش پایگاه نیروی هوایی در شمال این ایالت رو به افزایش است.
این سرزمین با شعار رسمی «آزادی و اتحاد، حالا و همیشه، واحد یکپارچه، نیرو از زمین» در میان بومیان امریکایی به بوستان آزادی شهرت دارد. تا آن حد که بخش قابل ملاحظه‌ای از فرهنگ بومی سرخپوستان امریکا امروز در این ایالت انسجام یافته و مورد توجه قرار دارد. توجه به حفظ و نگهداری فرهنگ بومیان یکی از اولویت‌های دولت ایالتی محسوب می‌شود. دولتی که در شهر بیزمارک مرکز این ایالت مستقر است. این شهر به خاطر مجسمه معروف «بانوی پرنده» که از زنی سرخپوست، در حالی که کودکش را بر پشت خود حمل می‌کند ساخته شده، معروف است. این شهر در سال 1872 پایه‌گذاری شد و در حال حاضر بیش ازیک صد هزار نفر در آن ساکن هستند.
اما شهر فارگو را بزرگ‌ترین شهر داکوتای شمالی می‌شناسند. این شهر در شرق ایالت قرار دارد و در همجواری ایالت مینه‌سوتا واقع شده است. با جمعیتی 200 هزار نفری یکی از مهم‌ترین مراکز اقتصادی ایالت محسوب می‌شود که توانسته است در مبادلات 30میلیارد دلاری این ایالت (همتراز با درآمد ناخالص ملی کشور سریلانکا) و مبادلات بانکی نقشی بسزایی ایفا کند. این شهر با شهرهای هامار در نروژ و ویمربی در سوئد پیمان خواهر خواندگی دارد.
یکی از دیدنی‌ترین جاذبه‌های شهر فارگو را می‌توان موزه تاریخ هوانوردی آن دانست که در نزدیکی فرودگاه هکتور در شمال این شهر واقع است. این نمایشگاه بی‌نظیر از مجموعه هواپیماهای قدیمی تشکیل شده است که تا 90 درصد از آن‌ها در قابلیت پرواز قرار دارند. اما آن‌چه این موزه را با دیگر موزه‌های هوانوردی متفاوت می‌کند، وجود نمونه بازسازی شده از نخستین هواپیمایی است که برادران رایت با آن برای اولین بار پرواز کردند.
ایرانیان زیادی در داکوتای شمالی زندگی نمی‌کنند. اما با همه این احوال حضور دانشجویان ایرانی در سال‌های گذشته در ایالت محسوس بوده است. و در رشته‌های گوناگون دانشگاه‌های ایالتی آن به تحصیل پرداخته‌اند.
رکسانا صابری خبرنگار ایرانی، امریکایی از معدود ایرانیانی است که در داکوتای شمالی به دنیا آمده است. این خبرنگار ایرانی - امریکایی در 31 ژانویه 2009 در تهران به وسیله نیروهای امنیتی دستگیر شد و به اتهام جاسوسی به زندان افتاد. اما پس از 4 ماه و با دخالت مجامع بین‌المللی در 11 می همان سال موفق شد تا به همراه خانواده‌اش ایران ترک گفته به امریکا بازگردد. او در اولین گفتگوی خود با خبرنگاران در فرودگاهی در نزدیکی واشنگتن دی‌سی گفته بود در همه مدتی که زندانی جمهوری اسلامی بوده، زمزمه‌ی سرود ملی امریکا به او قوت قلب می‌داده است.
آلبوم عکس