۱۳۹۱ اردیبهشت ۶, چهارشنبه

کارولینای جنوبی

پرچم پرستاره ایالات متحده خود را همیشه مرهون مبارزه و روحیه آزادیخواهانه مردمان سیزده ایالت اولیه این کشور می‌داند که در جریان جنگ‌های استقلال، سرانجام توانستند کشوری نوپا اما استوار را بیآفرینند. کارولینای جنوبی در ساحل شرقی امریکا یکی از این سیزده ایالت است.


با این که واژه کارولینای از ریشه لاتین اسم چارلز و به افتخار چارلز دوم پادشاه انگلستان در قرن هفدهم نامگذاری شده است اما در مقام یکی از سیزده ایالت انقلابی امریکا بر استمرار حضور کت قرمزها شورید و در تاریخ بیست و سوم می 1788 هشتمین ایالت کشور ایالات متحده امریکا شد.
این سرزمین که در ساحل اقیانوس اطلس شمالی آرمیده است با مساحت 32020 مایل مربع (82931 کیلومترمربع) از نظر مساحت در رتبه چهل جدول پهناوری ایالت‌های مختلف امریکا جا دارد. اما با جمعیتی برابر با 4میلیون و 679هزار نفر در سال 2011 بیست و چهارمین ایالات امریکا از نظر جمعیت بوده است.
کارولینای جنوبی سرزمینی با آب و هوای چهار فصل و متأثر از شرایط آب و هوایی اقیانوس تلقی می‌شود. اما هوای قالب در این ایالت را به خنکای بهاره تشبیه کرده‌اند. یکی از اصلی‌ترین دلایل این وضعیت را وجود دریاچه‌های متنوع و پرشمار در پهنه این ایالت دانسته‌اند. که بیش از 680 مایل مربع از مساحت این ایالت را به خود اختصاص داده‌اند. در میان این دریاچه‌های زیبا، لیک مولتری، لیک ماریون و دریاچه استروم ثارموند را می‌توان از معروف‌ترین‌ها و پهناورترین‌ها دانست.
این زیبایی طبیعی حتی به لقب ایالت کارولینانی جنوبی تبدیل شده است و آن را ایالت درخت پالمتو می‌نامند. ایالتی که سال‌هاست با شعار رسمی «در حالیکه نفس می‌کشم امیدوارم»، نقشی سازنده در اقتصاد ایالات متحده بازی کرده است. به گونه‌ای که اگر کشوری مستقل محسوب می‌شد همپای کشور توسعه یافته‌ای مانند سوئد در رتبه بندی جهانی اقتصاد قرار می‌گرفت. اگرچه در آغاز قرن بیستم این اقتصاد بر پایه کشت پنبه و رونق صنعت نساجی شکل گرفت اما در دهه‌های اخیر شاهد تغییر چهره اقتصاد این ایالت به سمت رشد کشاورزی بر پایه محصولات سودساز و نیز گسترش صنعت توریسم و فن‌آوری‌های ارتباطی بوده‌ایم. روندی رو به رشد که در شهر کلمبیا مرکز این ایالت و نیز در شهر زیبا و ساحلی چارلستون به خوبی شاهد آن هستیم. چارلستون و حومه آن شهری یک ملیون نفری محسوب می‌شود که در پهنه‌ای 150 مایل مربعی در ساحل اقیانوس آرمیده است و یکی از دیدنی‌ترین شهرهای ساحل شرقی امریکا محسوب می‌شود. همین شهر محل اسکان گروهی از ایرانیان نیز هست که کارولینای جنوبی را برای ادامه زندگی خود برگزیده‌اند اگرچه اکثر این ایرانیان در رده‌های مختلف شغلی عموماً به صورت عضوی از جامعه امریکایی کارولینای جنوبی در حال زندگی و فعالیت اجتماعی هستند و با داشتن کرسی‌های علمی در دانشگاه‌هایی مانند دانشگاه کلمسون و دانشگاه ایالتی کارولینای جنوبی در توسعه علمی امریکا مؤثر بوده‌اند. اما می‌توان در جامعه‌های کوچک نشانه‌های پرغرور فرهنگ ایرانی را در میان‌شان جستجو کرده و شاهد حضور پررنگ مراسم‌هایی مانند نوروز، چهارشنبه‌سوری و... در میان آن‌ها بود.
کارولینای جنوبی را از لحاظ سیاسی خانه‌ای سنتی برای بخش نو محافظه‌کار حزب جمهوری خواه دانسته‌اند و در حال حاضر هم مسوولیت فرمانداری و هم نمایندگان این ایالت را در سنا، برگزیدگانی از حزب جمهوری خواه بر عهده دارند. یکی از اصلی‌ترین دلیل اقبال جمهوری‌خواهان در کسب آرای مردم این ایالت را شاید باید در باور و اعتقاد عمیق آن‌ها که مذهب و پیروی از معنویات دانست به گونه‌ای که در این ایالت می‌توان به خوبی شاهد حضور چشمگیر و پرشکوه کلیساهای گوناگون بود که از حوزه اسقف نشین کلیسای رم تا پروتستان‌های فرانسوی را در برمی‌گیرد. یهودیان نیز در این ایالت از جمعیت قابل ملاحظه‌ای برخوردار هستند و مرکز سازمان معتبر شعبه امریکایی یهودی جنبش اصلاحات در شهر چارلستون همین ایالت واقع شده است.
شاید معروف‌ترین شخصیت این ایالت را بتوان اندرو جکسون (هفتمین رئیس جمهور ایالات متحده امریکا دانست که از سال 1829 تا 1837 برای مدت 8 سال زمام امور را در جمهوری تازه تأسیس امریکا به عهده گرفت و توانست با انجام رشته اصلاحاتی گسترده که با حمایت کارگران شرق و کشاورزان جنوب و غرب ایالات متحده روبرو شد نظام اداری و اجرایی این کشور را به رشد چشمگیری برساند. اندرو جکسون برای اکثر امریکایی‌ها شناخته شده است و حتی کسانی هم که اطلاع زیاد از تاریخ این مرز و بوم ندارند به واسطه چاپ عکس او روی اسکناس‌های بیست دلاری با این سیاستمدار و دولتمرد امریکایی به خوبی آشنا هستند.

۱۳۹۱ فروردین ۲۲, سه‌شنبه

فلوریدا

سوم مارچ 1845 روزی تاریخی در تاریخ ایالات متحده امریکا محسوب می‌شود. روزی که آفتابی‌ترین سرزمین جنوبی به عنوان بیست‌وهفتمین ایالت از مجموعه ایالات متحده امریکا زیر پرچم پرستاره این کشور قرار گرفت. ایالتی که شعار رسمی‌اش روی همه اسکناس‌های دلار نقش بسته است: «In God We Trust»


اگر بخواهیم معادلی برای کلمه فلوریدا در زبان فارسی پیدا کنیم بی‌شک هیچ واژه‌ای مانند «گلستان» نمی‌تواند، این نقش را بازی کند. این اسم را در حقیقت در قرن شانزدهم کاشف اسپانیایی زبان این سرزمین که مانند شبه‌جزیزه در دل محل همرسی خلیج مکزیک و اقیانوس اطلس آرمیده است به آن اعطا کرد. برخی نیز معتقدند از آن‌جایی که کاشفان اسپانیایی در ایام عید پاک به این سرزمین پا نهادند به آن لقب جایگاه گل‌های عید پاک (فلوریدا) را داده‌اند.
به هر روی از صبح عید پاک 1513 میلادی که "خوّان دِ لئون" پا به این سرزمین گذاشت تا به امروز، فلوریدا وارث یکی از غنی‌ترین میراث‌های زندگی بشری در قاره نو محسوب می‌شود. میراثی که از تلفیق باورها، اعتقادات، سلیقه‌ها و حتی آشپزی، بومیان امریکا، ملل افریقایی‌تبار، مهاجران اسپانیولی و امریکاییان اروپایی‌تبار تشکیل شده است.
این ایالت 65755 مایل مربع (170304 کیلومتر مربع) از لحاظ مساحت در رتبه 22 جدول پهناوری میان ایالت‌های پنجاه گانه امریکا جا خوش کرده است. اما با جمعیتی بیش از 14میلیون نفر، رتبه چهارمین ایالت پرجمعیت امریکا را به خود اختصاص داده است. یکی از عمد‌ه‌ترین دلایل این نرخ بالای جمعیت، آب و هوای خوب و اقتصاد رو به رشد این ایالت است که لقب بهشت جنوب شرقی را برایش به ارمغان آورده است.
سابقه تمدن انسان در این بهشت بر اساس تحقیقات باستان شناسی به چهارده هزار سال قبل باز می‌گردد. اما تمدن منسجم سرخ‌پوستی را می‌توان از 2000 سال قبل از میلاد در این پهنه ردیابی کرد، اگرچه قبایل بزرگی از سرخ‌پوستان در آغاز قرن شانزدهم میلادی در این منطقه ساکن بودند اما آرام آرام و با رونق تجارت با اروپا به وسیله کاشفان و بعدها حضور پررنگ استعمارگران اسپانیایی و به دنبال آن‌ها ایجاد مستعمره نشینی‌های فرانسوی و انگلیسی، دوره جدیدی از تمدن در این سرزمین شروع به حیات کرد. شاید نطفه حیات فلوریدا در سال 1763 در پاریس در خلال صلحنامه معروف این شهر بین دول درگیر در دنیای تازه شکل گرفت و سکان‌داری بریتانیا‌ها و ورود مهاجران افریقایی‌تبار چهره این سرزمین را به کلی تغییر داد تا در کمتر از نیم قرن بعد، از سال‌های 1817 و 1818 میلادی شاهد یکی از خونین‌ترین کارزارها علیه سرخپوستان شد.
ادامه این روند به قرارداد مهاجرت سرخپوستان در اواسط دهه 30 همان قرن انجامید و سرانجام در سال 1842 پس از هفت سال جنگ و گریز زمینه برای برقراری صلح و آرامش در منطقه فراهم گشت و کمتر از 3 سال بعد فلوریدا به اتحادیه پیوست.
فلوریدا با این که سرزمینی آفتابی محسوب می‌شود اما گاهی خشم طبیعت دامنش را می‌گیرد. این ایالت در سال 1992 میهمان ناخوانده‌ای داشته که میلیون‌ها نفر را بی‌خانمان کرد و بیش از 26میلیارد دلار خسرت به جا گذاشت. این میهمان ناخوانده طوفان آندرو بود که خاطره تلخش هنوز در ذهن امریکاییان نقش بسته است. اگر چه همه ساله طوفان‌ها و گردبادهای ساحلی-اقیانوسی، این ایالت را درمی‌نوردد و متأسفانه همیشه خسارت‌هایی از خود به جای می‌گذارد، اما حادثه آندرو شاید یکی از مخرب‌ترین گردبادها در تاریخ این ایالت محسوب شود.
مرکز ایالت فلوریدا شهر تلاهاسی در شمال غربی این ایالت است که جمعیتی 367 هزار نفری را با احتساب حومه در خود جای داده است. اما بی‌شک بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین شهر فلوریدا، میامی است. شهری که به لس‌آنجلس شرق شهرت دارد و یکی از 10 کلانشهر ایالات متحده امریکا محسوب می‌شود. این شهر 6میلیون نفری سابقه‌ای 187 ساله دارد و یکی از مظاهر امریکا مدرن محسوب می‌شود. زیبایی بی‌نظیر آن و تلفیق معماری مدرن با طبیعت که به ساخت آسمان‌خراش‌هایی با نمای اقیانوس منجر شده است، این شهر را پس از نیویورک به دومین مقصد توریستی در شرق ایالات متحده تبدیل کرده است.
میامی به پایتخت کوبایی‌های مقیم ایالات متحده نیز شهرت دارد و بسیاری از مخالفان رژیم کمونیستی کوبا در این شهر ساکن هستند و شبکه‌های رسانه‌ایی برای کشور خود راه‌اندازی کرده‌اند. و از طریق کمپین‌ها و کانون‌های حقوق بشری به مبارزه صلح‌طلبانه در راه اعاده آزادی ملی کوبا ادامه می‌دهند.
ایرانیان نیز نقش پررنگی در این ایالت دارند و در شهرهای مختلف آن حضور یافته‌اند. اما بی‌شک بزرگ‌ترین جامعه ایرانیان فلوریدا را می‌توان در شهر تمپا جستجو کرد که با برگزاری مرتب رویدادها و برنامه‌های گوناگون فرهنگی، هنری و سیاسی از تثبیت اجتماعی بیشتری نسبت به سایر ایرانیان ساکن در دیگر شهرهای این ایالت برخوردار هستند.
بد نیست بدانید که سابقه انجمن دانشجویان ایرانی دانشگاه ایالتی فلوریدا به سال 1998 بازمی‌گردد و این انجمن هم در سال‌های اخیر نقش پررنگی در معرفی مراسم و رویدادهای فرهنگی ایرانیان به دیگر دانشجویان این دانشگاه مهم بازی کرده است.