ماساچوست

ششمین ایالت کشور تازه تاسیس آمریکا در ششم فوریه 1788 کمتر از دو ماه بعد از اولین ایالت با پذیرش اعلامیه استقلال بخشی از سرزمینی شد که برای سالیان طولانی به سرزمین پرچم پرستاره شهرت یافت.

 

آلبوم عکس

ایالت ماساچوست اگر چه از لحاظ وسعت با حدود 555/10 مایل مربع (کمی بیش از 27 هزار کیلومتر مربع) در رتبه چهل و چهارم جدول پهناوری ایالت‌های پنجاه‌گانه آمریکا قرار می‌گیرد، اما با جمعیتی بیش از شش و نیم میلیون نفر که عموماً نیز ساکن در شهرهای بزرگ این ایالت هستند، رتبه چهاردهم جدول جمعیت را در میان ایالت‌های این کشور به خود اختصاص داده است.

اگر چه نام این ایالت از مضمونی در زبان سرخ‌پوستان ساکن در این منطقه به معنی جایی نزدیک به کوهستانی کوچک برآمده است، اما ماساچوست را آمریکایی‌های امروز به ایالت خلیج می‌شناسند، یعنی که از تجانس مناطق ساحلی این ایالت با چند خلیج کوچک بزرگ در حاشیه ساحلی اقیانوس اطلس، از جمله خلیج ماساچوست، خلیج کاپی‌کاد و خلیج بازاد، پدید آمده است. این نزدیکی به اقیانوس در آب و هوای ایالت نیز تاثیر به‌سزایی داشته است و موجب پدید آمدن آب و هوایی متاثر از جریانات اقیانوسی شده است. که زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدل را فراهم آورده است. میزان مطلوب بارش و وجود رودخانه‌های پر آب و دریاچه‌های کوچک و بزرگ متعدد، خاک این ایالت را به یکی از سرسبزترین مناطق شمال شرق ایالت متحده آمریکا تبدیل کرده است که علاوه بر زمینه گسترش حیات انسانی به تنوع گونه‌های وحش در قالب پارک‌های ملی و مناطق حفاظت شده انجامیده است. از سوی دیگر از آنجا که ماساچوست در امتداد مسیر پرندگان مهاجر قرار دارد که همه ساله از شمال به جنوب در فصل سرما و بالعکس در فصل گرم مهاجرت می‌کنند توانسته‌ است، با توجه به گستره غنی آبزیان آب شیرین و زمینه مناسب تغذیه به این پرندگان پناه دهد.

با این حال حیات‌وحش طبیعی و بومی منطقه را می‌توان در مناطق حفاظت شده‌ای چون پارک ملی بلوهیلز، پارک ایالتی و امپاتاک و ... از نزدیک دید. آب‌های ساحلی این ایالت هم خانه‌ی دوگونه ویژه در خط انقراض عظیم‌جثه‌گان دریایی یعنی، نهنگ اقیانوس‌اطلس و نهنگ‌های کوهان‌دار است.

اگر چه سابقه زیست بومیان منطقه از پیشینه کهنی برخوردار است، اما در طول سال‌های 1617 تا 1619 با ورود اروپائیان به این منطقه و برقراری نخستین تماس‌ها بین آن‌ها و بومیان، سال‌های تاریخ جدید آغاز می‌شود.

ماساچوست برای بیش از 150 سال از سال 1620 تا 1780 دوران استعماری را سپری می‌کند و در خلال جنگ‌های استقلال از ایالات تاثیرگذار در پایه‌ریزی کشور آمریکا می‌شود.

از همان سال‌ها تا به امروز ماساچوست به اعتبار دانشگاه‌های معتبری که خاک این ایالت فعال بوده‌اند شناخته شده است، دانشگاه‌هایی چون‌ هاروارد، تافتز، برندایس، برستون، نورث ایسترن، دانشگاه ایالتی ماساچوست و انیستیتوی تکنولوژی ماساچوست که در جامعه علمی آمریکا به (MIT) شهرت دارد.

این ترکیب دانشگاهی و استقرار آن در شهرهای مهمی چون بوستون (بزرگترین شهر و مرکز این ایالت)، کمبریج، چلسی، فرانکلین، وست‌فیلد و ... موجب شده است تا از جمعیت شش و نیم میلیونی این ایالت اکثریت نزدیک به کل در کلونی‌های شهری زندگی کنند، این تمرکز جمعیت در محدوده کلان‌شهر بوستن تا آن حد است که نزدیک به دو سوم جمعیت کل ایالت را در حدود جغرافیایی خود ساکن کرده است.

بوستن از شهرهای قدیمی آمریکا محسوب می‌شود و سابقه تاسیس آن به دوران استعماری در سال 1630 باز می‌گردد. این شهر که در افکار عمومی به آتن آمریکا شهرت دارد به عنوان معتبرترین مرکز علمی و دانشگاهی شرق ایالات متحده آمریکا شناخته می‌شود و همان‌طور که پیش از این ذکر شد خانه نزدیک به 5/4 میلیون آمریکایی است. بوستون با شهرهای کیوتو در ژاپن، استراسبورگ در فرانسه، بارسلونا در اسپانیا، ملبورن در استرالیا و حیفا در اسرائیل پیمان خواهر خواندگی دارد.

اقتصاد ایالت ماساچوست که اصولاً بر اقتصاد شهر بوستون استوار است در مقیاس جهانی با رقمی بالغ بر 350 میلیارد دلار در سال براساس آخرین آمار قبل از رکود اقتصادی سال 2008 مهم‌تر از کشوری مانند اتریش در قلب اروپا ارزیابی شده است. اما میانگین درآمد سالانه خانواده‌های این ایالت در حدود 500/65 دلار در سال تخمین‌زده می‌شود که در نوع خود ساکنین این ایالت را در زمره ساکنین ده ایالت ثروتمند آمریکا قرار می‌دهد.

اقتصاد ایالت ماساچوست با این حال در سال‌های اخیر از افت ناشی از رکود اقتصادی 2008 رنج برده است و از آن‌جا که اساس این اقتصاد بر صنایع خدماتی، بانکداری، شرکت‌های چند ملیتی و صنایع آموزشی استوار بوده است، بحران اقتصادی آمریکا آن را تا مرز ورشکستگی پیش برد.

در سال‌های اخیر با رونق برخی صنایع و بهبود نسبی رشد اقتصادی ماساچوست نیز توانسته است برای بازگشت به روزهای اوج خود را آماده سازد.

ساکنین این ایالت را به صورت اکثریت سفیدپوستان غیر اسپانیش با حدود 84 درصد تشکیل می‌دهند، اما حضور 8/7 درصدی سیاهپوستان، 6/5 درصدی آسیایی‌ تبارها در ترکیب جمعیتی این ایالت به چشم می‌آید.

ایرانیان نیز در این ایالت خصوصاً در شهر بوستون حضور چشمگیری دارند. علاوه بر قریب بر 230 دانشجوی ایرانی‌تبار که دانشگاه‌های مختلف این ایالت به تحصیل مشغول هستند و نیز استادان ایرانی تبار این دانشگاه‌ها، جامعه ایرانی در ساختار اجتماعی و خدماتی شهر بوستون نیز حضور دارد، تشکل‌هایی مانند جامعه ایرانیان بوستون، گروه مطالعات ایرانی در دانشگاه MIT جامعه ایرانی- اسلامی شرق آمریکا و... از فعال‌ترین گروه‌های اجتماعی ایرانی در این منطقه محسوب می‌شوند.

جالب است بدانید که تنی چند از مقامات امروز ایران (جمهوری اسلامی) دانش آموخته دانشگاه‌های همین ایالت هستند که در دولت‌های قبلی و حال حاضر ایران تا مقام وزارت و معاونت رئیس‌جمهور نیز رسیده‌اند. گفته می‌شود در قبل از انقلاب 1979 این گروه دانشجویان ایرانی در شهر بوستون با تشکیل سازمانی با عنوان انجمن اسلامی دانشجویان به بدنه فعالی برای فعالیت‌های علیه نظام پادشاهی در ایران تبدیل شده بودند.

لوئیزیانا

شامگاه سی‌ام آوریل سال 1812 برای ایالات متحده آمریکا روز مهمی محسوب می‌شود. زمانی که با پیوستن هجدهمین ایالت به اتحادیه ایالات متحده آمریکا ساحل شرقی این سرزمین صاحب حاکمیت یک‌پارچه آمریکایی‌ها می‌شود. ایالت لوئیزیانا هجدهمین ایالتی است که اعلامیه استقلال را امضاء و رسماً به اتحادیه می‌پیوندد.

 

آلبوم عکس

 

لوئیزیانا اگرچه به افتخار لویی چهاردهم پادشاه فرانسه در قرن هفدهم اسم‌گذاری شده است، ولی در حقیقت یکی از بی‌نظیرترین الگوهای اختلاط فرهنگی در جنوب شرق ایالات متحده آمریکا به شمار می‌آید که با داشتن سابقه تلفیق فرهنگی اسپانیایی، فرانسوی در دوران استعمار، در سال‌های پس از پیوستن به ایالات متحده آمریکا نیز همین منش فرهنگی را حفظ و با پذیرفتن فرهنگ‌های بومی- سرخ‌پوستی پیشین و اضافه شدن فرهنگ آمریکائیان آفریقایی تبار، امروزه این ایالت را می‌توان وارث میراث چند فرهنگی، چند زبانی و به شدت تحت تاثیر کُلونی‌های مهاجری دانست که در آن خانه کرده‌اند.

پدیده‌ای نادر که حتی در میان ایالت‌های پنجاه‌گانه آمریکا نیز به یک استثناء می‌ماند. پهنه 51843 مایل مربعی (134382 کیلومترمربعی) این ایالت که رتبه 31 جدول پهناوری را برای آن در میان ایالت‌های آمریکا به ارمغان آورده است، امروزه مسکن 4 میلیون و 575 هزار آمریکایی است. رتبه 25 در جدول جمعیت در میان ایالت‌های پنجاه‌گانه آمریکا، با ضریب تجمع نسبی 105 نفر در هر مایل مربع در جلگه‌ای پهناور که از آبرفت رودخانه بزرگ می‌سی‌سی‌پی در طول هزاران سال خلق شده است و یکی از غنی‌ترین و حاصل‌خیز‌ترین خاک‌ها را در پهنة وسیع ایالات متحده آمریکا داراست.

جمعیت بیش از چهار و نیم میلیون نفری این ایالت که با ضریب 65 درصد سفیدپوست، 33 درصد سیاه‌پوست، 2 درصد آسیایی‌تبار و 1 درصد سایر نژادها گردهم آمده است با بهره‌گیری از همین موقعیت استثنایی زیست‌محیطی، یکی از موفق‌ترین اقتصادهای داخلی آمریکا را پایه‌گذاری کرده‌اند که سالانه رقمی معادل 213 میلیارد دلار، چیزی نزدیک به درآمد ناخالص ملی کشور هنگ‌کنگ تولید ناخالص ملی دارد.

این اقتصاد پویا که صاحب بزرگترین گسترده تولید شاه ‌میگو در جهان با حدود تولید 90 درصد این محصول خوراکی است، برپایه تولید غذاهای دریایی، پنیه، سویا، نیشکر، پرورش گاو و طیور، صنعت سنگ‌سازی، تولید تجهیزات حمل‌و‌نقل، تولید انبوه محصولات کاغذی و صد البته با اتکایی ویژه به صنعت گردش‌گری استوار است. مقایسه محصولات و خدمات تولیدی این ایالت به روشنی نشان می‌دهد که ترکیب شهرنشینی در این ایالت نیز برپایه همین تولیدات استوار است.

بندر جنوبی لوئیزیانا در آبراهه می‌سی‌سی‌پی که بزرگ‌ترین بندر تجاری کل نیم‌کره غربی محسوب می‌شود، چهارمین پایانه بزرگ دریایی جهان هم به شمار رفته و نقش غیرقابل انکاری در تجارت ایالات متحده آمریکا ایفا می‌کند. این پایانه بارگیری دریایی در میان دو شهر مهم ایالت لوئیزیانا، نیواورلئان و باتون روژ واقع شده است.

نیواورلئان بزرگ‌ترین شهر این ایالت است، شهری وسیع با جمعیتی 1/1 میلیون نفری که در کرانه رودخانة می‌سی‌سی‌پی واقع است. نیواورلئان نه تنها به واسطه نقش مهمی که در مبادلات تجارت دریایی آمریکا ایفا می‌کند، شهرت یافته است که بر پایی همه سالة چهارمین کارناوال بزرگ جهان، کارناوال ماردی‌گرا (Mardi Gras) که در این شهر برگزار می‌شود نیز به مقصدی دیدنی برای میلیون‌ها گردش‌گر تبدیل شده است که همه ساله به این شهر روانه می‌شوند.

اگرچه خاطره تلخ طوفان دریایی کاترینا که در ماه آگوست سال 2005 این شهر را به ویرانه‌ای تبدیل کرد، هم‌چنان در خاطره ساکنان نیواورلئان زنده است، اما تدابیر امنیتی دولت فدرال و دستگاه‌های اجرایی ایالتی در آخرین روز ماه آگوست سال 201۲، درست هفت سال پس از خاطرة تلخ طوفان کاترینا باعث شد تا تند باد دریایی دیگر با نام آیزاک بدون تلفات چشم‌گیر از این شهر عبور کند.

وقوع این دو رویداد ناخوشایند طبیعی در استمرار سیر همیشگی طوفان‌های حاره‌ای حاشیه غرب اقیانوس اطلس است که هَرازگاهی در قالب طوفان‌های سهمگین سواحل شمالی خلیج مکزیک را درمی‌نوردد. نمونه دیگر این توفان‌ها، توفان دریایی گوستاو است که بزرگ‌ترین توفان دریایی ثبت شده در طول تاریخ است.

پایتخت ایالت لوئیزیانا که با شعار رسمی «اتحاد، عدالت و خودباوری» لقب ایالتی که فرزند می‌سی‌سی‌پی است را به خود اختصاص داده است. در شهر باتون‌روژ مستقر است. شهری که به شهر رِد وود (چوب سرخ) شهرت دارد و عامه مردم آن بر این باورند که در هر پیچ از خیابان‌های آن می‌توان لوئیزیانای اصیل را دید.

این شهر کم و بیش 1 میلیون نفری در سال 1719 و در دوران استعماری تاسیس شده است، آب و هوایی معتدل و بسیار دلپذیر دارد و در ساحل می‌سی‌سی‌پی به آرامی گسترده گشته است.

شاید بتوان مهمترین صنعت این شهر را پس از بندرداری تجاری، صنعت پتروشیمی دانست که نشانه بارز آن پالایشگاه عظیم اکسان موبیل در این شهر است که از لحاظ بزرگی دومین مجتمع پتروشیمی ایالات متحده آمریکا محسوب می‌شود.

آکادمی نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا، دانشگاه تولین، دانشگاه ایالتی لوئیزیانا، دانشگاه لافایت، دانشگاه نیواورلئان و ... از مهم‌ترین مراکز آموزش عالی این ایالت محسوب می‌شوند که نقش تعیین‌کننده‌ای در تولید علم در ایالات متحده آمریکا به عهده دارند.

بی شک همسایگی این ایالت با تگزاس، ارکانسا و می‌سی‌سی‌پی و وجود گستره وسیع بزرگراه‌های بین‌ ایالتی، لوئیزیانا را شایسته لقب شاهراه جنوب شرقی کرده است.

کانتیـکـت

تنها به فاصله 28 روز از تأسیس ایالات متحده امریکا، اعلامیه استقلال به وسیله نماینده ایالتی امضا می‌شود که به عنوان پنجمین ایالت در ایالات متحده امریکا، لقب ایالت قانون اساسی را با خود یدک می‌کشد. اهالی کانتیکت با شعار «همان که ما را به این جا آورد، هم او از ما محافظت خواهد کرد» نمایندگان رویای امریکایی هستند.

 

آلبوم عکس

 

اگرچه سابقه تأسیس این ایالت به مهاجرین هلندی بازمی‌گردد که در اواسط قرن شانزدهم این پهنه ساحلی را برای زندگی در دنیای نو انتخاب کرده بودند، اما باید مهاجران انگلیسی را که در خلال دهه 1630 میلادی به تأسیس مستعمره نشینان بریتانیایی نیوهون، سی‌پروک و کنتیکت منجر شدند را سازندگان این سرزمین دانست. برای اولین بار هم در اواخر همان دهه میلادی است که اهالی مستعمره کنتیکت پیش‌نویس نوعی قانون اساسی اولیه را تهیه می‌کنند که کمتر از یک سال بعد در 1639 میلادی با تصویب پادشاه وقت انگلستان در قالب قرارداد "دستورات اساسی" و یا منشور سلطنتی در میان مستعمرات بریتانیایی به رسمیت شناخته می‌شود.

اما ورق جایی برمی‌گردد که مردمان تهیه کننده اولین قانون اساسی در امریکای شمالی بیش از یک قرن بعد عضوی از اتحادیه 13 مستعمره بریتانیایی هستند که انقلاب امریکا را پایه‌ریزی می‌کنند. با آن که نخستین درگیری‌های انقلاب امریکا از شهر بوستون رقم می‌خورد، اما خیلی‌ها معتقدند که کانیتکتی‌ها از مغزهای متفکر در این رخداد تاریخی قلمداد می‌شوند.

امروزه اما کانتیکت از لحاظ وسعت با پهنه‌ای 6452 مایل مربعی (783600 کیلومتر مربع) بین ایالت‌های 50گانه رتبه چهل و هشتم را داراست. یعنی فقط کمی بیش از 3000 مایل بزرگ‌تر ایالت رودآیلند که کوچک‌ترین ایالت امریکاست. در حالی که جمعیتی 3میلیون و 600هزار نفری را در خود جای داده است چیزی معادل 3 برابر جمعیت رودآیلند که کانتیکت را به رتبه 29 جدول جمعیت در ایالت‌های امریکا رسانده است. جمعیتی که از لحاظ میانگین درآمد در رتبه سوم امریکا قرار دارند و از اقشار مرفه جامعه امریکایی محسوب می‌شوند.

کانتیکت از لحاظ جغرافیایی منطقه سرسبز تحت تأثیر آب و هوای اقیانوسی است که زمستا‌ن‌های سرد و تابستان‌های معتدل دارد. به گونه‌ای که دمای هوا در پهنه این ایالت، حداقل به 16 درجه فارنهایت در اواخر ژانویه و حداکثر به 84 درجه در نیمه جون می‌رسد. همین آب و هواست که موجب پیدایش جلگه‌ای سبز در منطقه شده است که از آب‌ریز رودخانه‌های بزرگ تشکیل می‌شود. مرتفع ترین نقطه ایالت نیز در مرز با ایالت ماساچوست در شمال، فقط در حدود 725 متر از سطح دریاهای آزاد ارتفاع می‌گیرد.

کانتیکت را شهرهای مهمی چون هارتفورد، واتربری، نیولاندن، بیریج‌پورت و... تشکیل داده است. شهرهایی که هر یک به نوبه خود تاریخچه‌ای خواندنی دارند. در میان آن‌ها دو شهر هاتفورد که بزرگ‌ترین کلان شهر ایالت با جمعیتی 000/212/1 نفری است و مرکز ایالت نیز محسوب می‌شود و بندر بیریج‌پورت از اهمیت بیشتری برخوردارند. اگرچه شهرهای ثروتمند دیگری همچون نیوکینان، گرینویج، وسترن و وست‌پورت جز پردرآمدترین شهرهای امریکا هستند، اگرچه در سال‌های اخیر شکاف طبقاتی در حومه این شهرها به یک معضل تبدیل شده است. اقتصاد کانتیکت از درآمد ناخالص داخلی بیش از 220 میلیارد دلاری بهره‌مند است که آن را در رتبه اقتصاد کشور پرتغال در غرب اروپا قرار می‌دهد. درآمدی که یکی از بالاترین نرخ‌های مالیات ایالتی را برای شهروندان این ایالت به همراه دارد. تا آن‌جا که کانتیکت‌ها را به رتبه اول درآمد مالیاتی در امریکا ارتقا داده است.

بخش مهمی از این درآمد چشم‌گیر در صنعت آموزش عالی ایالت کانتیکت سرمایه‌گذاری شده است. دانشگاه‌های مهمی چون ییل، استورز، هاتفورد و... برآمده از همین توجه دولتمردان ایالتی به صنعت آموزش است. تا آن‌جا که رتبه علمی بالایی را برای دانشگاه های این ایالت در آیوی لیگ به ارمغان آورده است. بی‌شک ییل معروف‌ترین دانشگاه کانتیکت است. دانشگاهی که در رتبه دوم جهانی قرار دارد و بسیاری از روسای جمهوری امریکا از آن فارغ‌التحصیل شده‌اند. این دانشگاه که در شهر نیوهون قرار دارد با پشتوانه مالی 17 میلیارد دلاری امروزه بیش از یازده‌هزار دانشجو را زیر نظر هیئت علمی 3333 نفره تربیت می‌کند.

این محیط دانشگاهی موجب جلب ایرانیان بسیاری از گذشته‌های دور به ایالت کانتیکت بوده است. آن‌چنان که سابقه حضور دانشجویان ایرانی را در کانتیکت به بیش از 100 سال قبل منتسب می‌کنند.

امروز هم نزدیک به 1000 ایرانی در این ایالت سکونت دارند که اکثر آن‌ها را دانشجویانی تشکیل می‌دهند که برای دوران 3 تا 4 ساله آموزش خود در دانشگاه‌های کانتیکت راهی آن شده‌اند. اما باقی ایرانیان را اکثرا پزشکان طراز اول شرق امریکا و اساتید دانشگاه‌ها تشکیل می‌دهند که یکی از متمول‌ترین اقشار جامعه ایرانی مقیم امریکا محسوب می‌شوند.

در سراسر خاک ایالت کانتیکت تنها یک فروشگاه ایرانی به نام صیاد مارکت وجود دارد که در دو دهه گذشته تحت مدیریت خانم شامیران صیاد و همسرشان محل تلاقی بسیاری از ایرانیان ساکن در این منطقه بوده است. خانم شامیران صیاد در خصوص جامعه ایرانیان مقیم کانتیکت معتقد است: اگرچه جمعیت ایرانیان این ایالت به اندازه بسیاری از مناطق دیگر مانند ویرجینیا، مریلند، کالیفرنیا و... نیست، اما خوشبختانه کانون ایرانیان کانتیکت یکی از فعال‌ترین انجمن‌های فرهنگی ایرانیان در شرق امریکاست که همه ساله با برپایی برنامه‌های متنوعی در گسترش فرهنگ ایرانی فعالیت دارد. کانون ایرانیان کانتیکت که به همت دکتر اسلام دوست و همکارانش اداره می‌شود در سال‌های اخیر برنامه‌های گسترده‌ای از جمله نوروز و مراسم‌های ملی و شب‌های شعر و موسیقی برپا کرده است که در همگرایی ایرانیان و تقویت کانون‌ها و انجمن‌های دانشجویی بسیار موثر بوده.

ایرانیان این ایالت را بیشتر می‌توان در شهرهایی مانند گرینویج (که استراحتگاه شاه سابق در آن قرار داشت)، نیوهون، منطقه فایر فیلد کانتی و فارمینگتن جستجو کرد.

کانتیت را با حروف اختصاری CT در میان ایالت های امریکا می شناسند. اما بد نیست یادآوری کنیم که این ایالت تنها ایالتی است که آرم آن به صورت دایره نیست، بلکه در قالب یک بیضی طراحی شده است و در حقیقت این آرم و حالت بیضوی آن متعلق به زمانی است که محموله های سلطنتی از اسکله های بندری آن در دوران استعماری مهر و موم شده به انگلستان ارسال می شده است. نقش آن مهر و موم ها امروز آرم این ایالت را ساخته است. آرمی که خوشه های انگور بر آن خودنمایی می کند.

کـنـتـاکـی

آلبوم عکس

نخستین روز ژوئن 1792 پانزدهمین ستاره از پرچم پرستاره ایالات متحده امریکا بنام ایالتی ضرب خورد که برای سالیان طولانی به عنوان سرزمین چمن‌های آبی شناخته می‌شد. ایالت کنتاکی امروز هم لقب ایالت چمن آبی را با خود یدک می‌کشد.

برای این که بدانیم عنوان کنتاکی چه معنایی دارد، باید با سابقه تاریخی این سرزمین که یکی از مهمترین قلمروهای سرخ‌پوستان بومی امریکا محسوب می‌شده است آشنایی داشته باشیم. چرا که برای قرن‌‌ها این سرزمین و دشت‌های پهناور آن شکارگاه اجدادی قبایل چروکی و دیگر ساکنان بومی شرق امریکا محسوب می‌شده، کنتاکی که از ریشه یک کلمه سرخپوستی اقتباس شده است معنای «نشسته بر علف‌زار» و یا «علف‌زار بودن درخت» را در ذهن متبادر می‌کند. اشاره‌ای مستقیم به دشت‌های وسیع این ایالت که در سالیان دور چراگاه گله‌های بزرگ و پرشمار بوفالوها محسوب می‌شد، اگر چه این روزها دیگر نشانه‌ای از گله‌های بوفالو به جا نمانده است، اما خاطره آن‌ها در نام این ایالت ماندگار شده است.

کنتاکی از لحاظ ژئوپولیتیک جزو ایالت‌های شرق میانه امریکا محسوب می‌شود، اما از لحاظ فرهنگی، پیوندهای عمیقی با همسایگان جنوبی خود دارد تا آن‌جا که کنتاکی را عضوی از اتحادیه فرهنگی جنوب قلمداد می‌کنند.

این ایالت با داشتن مساحتی 40409 مایل مربعی (104659 کیلومتر مربعی) از لحاظ پهناوری در رتبه سی‌وهفتم در جدول ایالت‌های امریکا قرار گرفته با ضریب اسکان 110 نفر در مایل مربع جمعیتی نزدیک به چهار میلیون و چهارصدهزار نفر را در خود جا داده است. جمعیتی که در رتبه 22 جدول ایالت‌های پرجمعیت امریکا، کنتاکی را قرار داده است و با شعار رسمی «متحد ایستاده‌ایم، منفرد سقوط می‌کنیم» در رشد و توسعه همه جانبه این ایالت سهم داشته‌اند تا آن‌جا که از لحاظ شاخص درآمد ناخالص داخلی با رقمی فراتر از 150میلیارد دلار در سال توانسته‌اند کنتاکی را هم رتبه قطب بزرگ اقتصادی در جنوب شرق آسیا (سنگاپور) قرار دهند. کشوری که لقب پایتخت صنعت دریانوردی جهان را دارد و در سال 1965 از مالزی استقلال یافته است.

کنتاکی را هفت ایالت دیگر امریکا احاطه کرده‌اند، ویرجینای غربی، ویرجینا، تنسی، میسوری، ایلینویز، ایندیانا و اوهایو. جالب این که مرزهای بین این ایالت‌ها به استثنای ویرجینیا در جنوب شرقی و تنسی در جنوب، همه بر اساس بستر رودخانه‌های پرآب منطقه ترسیم شده‌اند. این پهنه محصور در دل رودخانه‌ها را دو فلات اصلی و سرزمین‌های مجاور و گسترده وسیعی از آب‌راهه‌های طبیعی تشکیل می‌دهد که در رشد و رونق آبادانی ایالت نقش بسزایی دارند.

در پهنه ایالت کنتاکی یکی از پارک‌های ملی حیات وحش که خانه گوزن شرقی است، دو پارک ملی تاریخی که حافظ یادگارهای بومیان است، دو جنگل ملی، 45 پارک ایالتی به وسعت بیش از 37هزار هکتار و مراتع جنگلی مورد حفاظت قرار دارند که علاوه بر حفظ اکوسیستم منطقه در محل همرسی قاره ای در پهنه زمین‌شناسی، به یکی از جاذبه‌های گردشگری براساس اکوتوریسیم در اقتصاد این کشور تبدیل شده است.

اما شاید هیچ‌کدام از این جاذبه‌ها به شهرت تنگه "رودخانه سرخ" نرسند. گذرگاهی در دل کوه‌های آپالاش که از شکاف کامبرلند پدید آمده است.

آبشار کامبرلند، غاز ملی ماموت، کوهستان سیاه، جفرسون مموریال فورست و... از معروف‌ترین دیدنی‌های طبیعت‌گردی کنتاکی محسوب می‌شوند.

کشاورزی صنعتی و کارخانه‌های شراب‌سازی اگرچه پیشینه تاریخی صنعت در این ایالت هستند اما امروزه دو عنصر تولید انرژی و تولید خودرو اقتصاد کنتاکی را متحول کرده است. تا آن‌جا که 24درصد از برق تولید شده در ایالات متحده امریکا متکی به میله‌های غنی‌سازی شده اورانیوم در این ایالت است. از سوی دیگر کنتاکی به خاطر شبکه خوب راه‌های حمل و نقل و بهره‌گیری از پهنه‌های رودخانه‌ای قابل کشتیرانی توانسته است در زمینه حمل و نقل (ترانسپورتیشن) گوی سبقت را از ایالت‌های همسایه خود برباید.

این تحولات درکنتاکی باعث شده است تا این ایالت مأمن شهرهای امریکایی پررونقی باشد، شهرهایی که بر اساس این توانایی‌ها و دیگر قابلیت‌های زیست محیطی ایالت کنتاکی رشد کرده‌اند و محل اسکان نزدیک به چهار میلیون امریکایی را فراهم آورده‌اند. با این که شهر فرانکفورت مرکز این ایالت محسوب می‌شود، اما بی‌هیچ تردیدی، «لویی ویل» بزرگ‌ترین شهر این ایالت محسوب می‌شود. «لویی ویل» بخاطر موزه معروف محمدعلی کلی، بوکسور معروف امریکایی از شهرتی جهانی برخوردار است و به آرامش در ساحل زیبای رودخانه اوهایو در شمال این ایالت آرمیده است، در حالی که جمعیتی 5/1 میلیون نفری را با تکاپویی چشمگیر در خود جا داده است. دانشگاه معتبر لویی ویل هم یکی از دانشگاه‌های معتبر شرق امریکا در همین شهر قرار دارد جایی که خانه تعداد انگشت‌شماری دانشجو و استاد ایرانی است. ایرانیانی که جمیت‌شان در ایالت کنتاکی به 2000 نفر هم شاید نرسد، اما به صورت عمومی در حوزه علوم و دانشگاه‌ها فعال هستند. بد نیست بدانیم که مهم‌ترین مسابقه سالیانه سوارکاری امریکا، (کنتاکی دربی) هم در شهر لویی ویل همه ساله در ابتدای ماه می برگزار می‌شود. پس اگر علاقمند به این مسابقات هستید، کنتاکی را در بهار سال آینده فراموش نکنید.

کلرادو

در شامگاه نخستین روز آگوست 1876 سی‌وهشتمین ستاره به پرچم پرستاره امریکا افزوده می‌شود، ستاره‌ای که بنام ایالت کلرادو زینت شده است، ایالتی که با شعار رسمی «به غیر از خدا، هیچ چیز» سرزمین مردمی است که در دامنه‌های کوهستان راکی خانه ساخته‌اند.

آلبوم عکس

ایالت کلرادو جزو ده ایالت پهناور امریکا محسوب شده و با بیش از 104 هزار مایل مربع مساحت در رتبه هشتم ایالت‌های پهناور امریکا جا می‌گیرد. این پهنه وسیع خانه بیش از 5 میلیون و یک‌صد و شانزده هزار امریکایی است که از لحاظ جمعیت در میان ایالت‌های پنجاه گانه امریکا رتبه بیست و دوم را از آن ایالت معروف به "ایالت صده" می‌کند.

اما به راستی چرا به این سرزمین پهناور در قلب امریکا، «کلرادو» می‌گویند؟! این اسم که از ریشه اسپانیولی اقتباس شده است اشاره‌ای مستقیم به رودخانه بزرگ کلرادو است. رودخانه‌ای که نقش حیاتی در سابقه تمدن در این سرزمین ایفا می‌کند و کاشفان اسپانیولی این منطقه در قرن پانزدهم و شانزدهم میلادی آن را به رودخانه رنگی (کلرادو) خوانده‌اند.

اما شاید سرزمین رودخانه رنگی گهواره تمدنی 13 هزار ساله محسوب شود که منطقه‌ای امن و زیستگاهی دائمی برای بومیان منطقه محسوب می‌شده است. این سرزمین که شواهد تاریخی و اشیای باستانی با قدمت 200/11 ساله از سایت باستان‌شناسی منطقه LAIMER در آن شاهدی مستند بر قدمت زیستگاهی این منطقه برای بشرمحسوب می‌شود، در دوران جدید هم به عنوان گلوگاه تجارت در شرق و غرب قاره نو برای تجار و فرمانروایان قلمروهای استعماری و مستعمره نشینان شرق امریکا از اهمیت قابل ملاحظه‌ای برخوردار بوده است. از همین‌رو است که ادعای مالکیت این منطقه کوهستانی در میان ایالت متحده و نیز دولت اسپانیا تا سال‌ها مورد مناقشه بوده تا سرانجام در سال 1806 به جنگی تمام عیار منجر گشت، جنگی که می‌شد از قبل نتیجه آن را پیش‌بینی کرد و سرانجام مقدمات برای یک‌پارچگی کشور نوظهور ایالات متحده امریکا را فراهم آورد.

کلرادو اصولاً یک سرزمین مرتفع کوهستانی محسوب می‌شود که در دامنه کوه‌های راکی پراکنده شده است. این سرزمین پهناور با تنوع زیستی گسترده ای از قله‌های برف‌گیر، دریاچه‌های آب شیرین، دشت‌های پهناور در دامنه حاصل‌خیز کوه‌ها، جنگل‌های کاج و بلوط وحشی و از همه مهم‌تر بیابان‌های منطقه مرکز غربی امریکا پوشیده شده است. این مناظر زیبا از بلندترین نقطه در این ایالت یعنی قله آلبرت در رشته کوه راکی با ارتفاع 4401 متر از سطح دریاهای آزاد تا پست‌ترین منطقه که دلتای مجاور بستر رودخانه آریکاری با حدود 1010 متر ارتفاع است را دربرگرفته و شما را دعوت می‌کند تا با همه وجود خود، زندگی در یک سرزمین کوهستانی را تجربه کنید. سرزمینی کوهستانی که در گرم‌ترین روز سال تا 95 درجه فارنهایت گرم می‌شود. و در سردترین شب سال هم دمایی معادل 2- درجه فارنهایت دارد.

برخی به کلرادو بهشت کوهنوردان امریکا لقب داده‌اند و این لقب مدیون قله معروف مانستین در این ایالت است. قله‌ای زیبا و اعجاب انگیز که به نوبه خود یکی از زیبایی‌های طبیعی کلرادو قلمداد می‌شود. در حالی که پارک ملی کوه‌های راکی، پارک ملی تپه‌های شنی، پارک ملی میزاورده و پارک ملی بلک کنیون نیز از دیگر جاذبه‌های اکوتوریسم در ایالت کلرادو محسوب می‌شود. جاذبه‌هایی طبیعی که در کنار فستیوال‌های معمول رقص و موسیقی در این ایالت سالانه پای میلیون‌ها گردشگر را به ایالت کلرادو و شهرهای کوچک و بزرگ آن باز می‌کند. در میان این جاذبه‌های دیدنی، یازده جنگل حفاظت شده ملی و نیز سایت‌های تاریخی و باستان‌شناسی از جمله بقایای دهکده‌های سنگی سرخپوستان در بیش از 5000 سال قبل در پارک ملی میزاورده را می‌توان برشمرد.

در نشان این ایالت ابزار کار معدن‌کاران اولیه را می‌توان مشاهده کرد. معدن‌کارانی که روزگاری نه چندان دور تب طلا آن‌ها را روانه دامنه‌های کوهپایه‌ای این ایالت کرد و آن‌ها در این دامنه‌ها پس از فرو گذاشتن تب طلا، طلای واقعی و ثروت حقیقی را کشف کردند. ثروتی که از ثمره تلاش مردم این ایالت پدید آمده است و سالانه بیش از 235 میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی را نصیب بیش از 5 میلیون کلرادویی می‌کند. درآمدی که با تولید ناخالص ملی نزدیک به سی میلیون ونزوئلایی برابری دارد.

اگرچه کلرادویی‌ها اصولاً طرف‌دار حزب جمهوری‌خواه هستند و پیشینه مذهبی مورمون دارند و از سوی دیگر در انتخابات‌های قبل از پرزیدنت اوباما نشان داده‌اند که کلرادو می‌تواند خانه جمهوری‌خواهان در فصل انتخابات باشد، اما در سال‌های اخیر به قدرت رسیدن یک فرماندار دموکرات و راهیابی یک سناتور دموکرات از این ایالت به سنای ایالات متحده امریکا، توازن تاریخی قوای سیاسی را در کلرادو دست‌خوش تغییرات کرده است. تغییراتی که مبتنی بر گرایش بیشتر جوانان و دانشجویان این ایالت به آرمان‌های دموکرات‌ها در تحقق رویای امریکایی است تا تمایل‌شان به باورهای سنتی جمهوری خواهان.

کلرادو را می‌توان از معدود ایالت‌هایی دانست که مرکز آن و بزرگ‌ترین شهر ایالت با هم یکی هستند. «دنور» شهری در ارتفاع 1600 متری از سطح دریاهای آزاد، با آب و هوای مطبوع و چهار فصل و جمعیت بالغ بر 5/2 میلیون نفر در حوزه دنوور بزرگ را می‌توان تحقق شهرنشینی در رویای امریکایی دانست. دنوور شهری با آسمان‌خراش‌های بلند، خانه‌های زیبا، مراکز فروش بزرگ و جاذبه‌های شهرنشینی فراوان محسوب می‌شود.

ایرانیان نیز در این شهر سکنی دارند و می‌توان در میان جمعیت 5/2 میلیون حوزه دنوور، نزدیک به 5 تا 7 هزار ایرانی جستجو کرد. جمعیتی فعال که با دو سوپرمارکت معروف آرش و زیتون و نیز رستوران‌هایی مانند خانه کباب، شیراز، علی‌بابا و شاورما همشهریان خود از ملل و اقوام مختلف با فرهنگ و ذائقه ایرانی بیش از پیش آشنا نموده‌اند.

دنوور که جزو 50 شهر بزرگ ایالات متحده امریکا طبقه‌بندی می‌شود از لحاظ پیشرفت‌های علمی نیز در میان دانشگاهیان با داشتن دانشگاه دنوور شهرت یافته است. دانشگاهی بزرگ و پیش رو در زمینه علوم پایه که درحدود 120 دانشجوی ایرانی نیز در آن مشغول تحصیل هستند.

این ایالت را با حروف اختصاری CO می شناسند و در سیستم آدرس فدرال ایالات متحده بخشی از زیپ کد های ردیف 800 مانند 80014 تا 80241 به مرکز این ایالت اختصاص داده شده است.

اکثر تلفن های دنوور هم با پیش شماره های 303 و 720 آغاز می شوند و دنوور را می توان یکی از چند شهر ویژه ای دانست که میزان تلفن در آن بیش از کاربران ثبت شده است.

صحبت کردن درباره دنوور این لازمه را پیش می کشد که از اشتیاق مردم و شهرداران این شهر برای ساختن مجسمه های سنگی صحبت کرد. صنعتی که نمادهای آن را می توان در معابر و پارک های این شهر بارها و بارها دید. اما معروفترین آن ها شایدمجسمه پسر گاوچران باشد.

کانزاس

هفتادوچهار سال پس از نگارش اعلامیه استقلال ایالات متحده امریکا، اهالی کانزاس سی‌وچهارمین ایالتی شدند که در تاریخ 29 ژانویه 1861 با پیوستن به سرزمین پرچم پرستاره راه را برای پیدایش کشوری باز کردند که فردای جهان را ترسیم می‌کرد.

کانزاس که از لحاظ مساحت با 82.277 مایل مربع (213.096 کیلومتر مربع) پانزدهمین ایالت پهناور ایالات متحده امریکا است، نام خود را از ساکن کهنش و اقوام سرخپوست محلی وام گرفته است. اقوامی که به مردمان بادهای جنوبی معروف بودند و شاید برای بیشتر از یک هزار سال در پهنه دره رودخانه کانزا زیسته بودند و در مراتع وسیع این ایالت با زندگی نیمه عشایری و شکار از گله‌های بزرگ گاومیش‌های امریکایی زندگی می‌کردند.

اما این روزها ایالت کانزاس به قلب کشاورزی ایالات متحده امریکا تبدیل شده است و در حالی که به ایالت گل آفتاب‌گردان شهرت دارد اما بی‌هیچ تردیدی انبار گندم کشور امریکا محسوب می‌شود و بر اساس صنعت متکی به کشاورزی تولید ناخالص داخلی‌اش را تا حدود 123 میلیارد دلار در سال بالا برده است. درآمدی معادل درآمد کشور کویت، اما به جای اتکا به نفت، این ایالت به کشاورزی بر پایه تولید گندم اتکا دارد.

اگر چه سابقه تمدن انسان به دوره بیش از سه‌هزار سال در این منطقه باز می‌گردد اما پیدایش تاریخ جدید این ناحیه به سال 1541 میلادی باز می‌گردد. زمانی که "فرانسیسکو واسکاز دِکرانادو" دشت‌های وسیع کانزاس را در امتداد سفر خود برای گسترش قلمرو مستعمراتی اسپانیا به سمت غرب کشف کرد.

از آن زمان تا پیوستن کانزاس به ایالات متحده امریکا، دوران پرخشونت و سختی بر این منطقه تحمیل شده است. چندین جنگ و بارها دست به دست شدن این سرزمین بین جنگجویان میسوری، جمهوری تگزاس، وقایع جنگ امریکا و مکزیک در آغاز قرن نوزدهم و در نهایت پیوستن آن به اتحادیه، نمونه‌ای از گذر تاریخ پرفراز و نشیب دشت‌های مردمان بادهای جنوبی قلمداد می‌شود.

ایالت کانزاس به 105 کانتی (بخش) با حدود 628 شهر تقسیم شده است که نظام اداری و زمینه سکونت نزدیک به دو میلیون و هشصد ‌هزار امریکایی را فراهم آورده است و در حالی که اصولاً به عنوان یک ایالت مرکزی امریکا از آب و هوای قاره‌ای برخوردار است. در گرم‌ترین روز سال در میانه ماه جولای تا 93 درجه فارنهایت و در سردترین روز سال در پایان ژانویه به 16 درجه ثبت دما در این ایالت می‌توان اشاره کرد. همین شرایط آب و هوایی است که یک سرزمین چهارفصل و کاملاً مناسب برای کشاورزی طبیعی را در این ایالت پدید می‌آورد تا آن‌جا که گندم، سویا، پنبه، ذرت، دانه‌های روغنی و غلات اصلی‌ترین تولیدات کشاورزی این سرزمین را تأمین می‌کند. اما کانزاسی‌ها فقط به زمین‌های کشاورزی خود بسنده نکرده‌اند و در صنایع حمل و نقل، هواپیماسازی، پردازش و تولید محصولات غذایی، چاپ و نشر، تولیدات شیمیایی و پالایشگاهی ساخت ماشین‌آلات صنعتی و حتی صنعت نفت و اکتشافات معدنی هم با دیگر ایالت‌های امریکا در حال رقابت هستند. این گستره وسیع فعالیت‌های اقتصادی و زیربنایی است که نرخ بیکاری را در بحرانی‌ترین شرایط در این ایالت یک رقمی (در حدود 2/7درصد) نگاه داشته است. بد نیست یادآوری کنیم که ایالت کانزاس هشتمین تولید کننده نفت و گاز در میان ایالت‌های پنجاه گانه امریکا محسوب می‌شود.

کانزاسی‌ها پس از اهالی کالیفرنیا دومین شبکه منسجم جاده‌ای را در امریکا دارند که از تلاقی دو شاهراه بین ایالتی 35 و 70 و گسترش جاده‌ها و بزرگراه‌های متعدد ایالتی پدید آمده است. شاید یکی از اصلی‌ترین دلایل آن پراکندگی وسیع مناطق شهری در این ایالت است.

مرکز ایالت کانزاس شهر "توپیکا" با جمعیتی معادل 100هزار نفر در شمال شرق این ایالت واقع شده است. بزرگ‌ترین شهر این ایالت نیز "ویچیتا" نام دارد که بیش از نیم‌میلیون نفر را در خود جای داده است. ویچیتا در جنوب کانزاس واقع شده است و ارتفاع متوسط آن به کمتر از 400 متر از سطح دریاهای آزاد می‌رسد. این شهر که به پایتخت هوایی جهان شهرت دارد. میزبان پیشگامان صنعت هوانوردی مدرن در قرن بیستم بوده است کسانی که پایه‌های شرکت های مهم و بزرگ حمل و نقل هوایی را در این ایالت بنا نهاده‌اند.

ایرانیان نیز در امروز ایالت کانزاس سهم دارند و در این سرزمین زندگی می‌کنند. بنا به تخمین‌ها نزدیک به 4 تا 5 هزار ایرانی در سراسر ایالت کانزاس حضور دارند. اما اصلی‌ترین محل تمرکز و تجمع ایرانیان در شرقی‌ترین نقطه این ایالت و در نزدیکی مرز ایالت میسوری در کانتی کانزاس سیتی است. شهری دومیلیون نفری که نیمی از آن در کانزاس و نیم دیگر آن در ایالت مجاور (میسوری) واقع شده است. شهر اورلند پارک در این منطقه که امروزه خانه نزدیک به 2هزار ایرانی تبار است یکی از ده شهر برگزیده ایالات متحده امریکا محسوب می شود که پس از شهر هایی مانند بورلی هیلز و... جزو شیک ترین، مجهز ترین و قانونمند ترین مناطق مسکونی سراسر امریکا شناخته می شود. اورلندی ها از اینکه شهر آنها لقب قلب آمریکا را با خود یدک می کشد به خود می بالند. در این منطقه،دو رستوران ایرانی کاسپین و KC گریل و کباب خودنمایی می‌کند. اما شاید تهران مارکت تنها فروشگاه ایرانی این شهر را بتوان به محل تجمع و مهم‌ترین مرکز ایرانیان در کانزاس دانست. تهران مارکت که به همت آقای "رضا ارشادی" در این شهر اداره می‌شود، یکی از فروشگاه‌های ایرانی در نیمه شرقی امریکا محسوب می‌شود که در آن می‌توان همه آن‌چه شما برای زندگی به سبک ایرانی نیاز دارید را به راحتی پیدا کرد.

اگرچه به گفته "رضا ارشادی" مدیر تهران مارکت، اکثریت جامعه ایرانی مقیم کانزاس را ایرانیان تحصیل کرده، پزشکان، تجار و کارمندان عالی‌رتبه شرکت‌های خصوصی کوچک و بزرگ تشکیل می‌دهند، در طی سال‌های گذشته هیچ‌گونه نهاد اجتماعی فراگیری در این جامعه شکل پیدا نکرده است. با این حال مراسم‌هایی مانند سیزده‌بدر که جنبه ملی و تاریخی دارند به همت ایرانیان و از طریق هماهنگی و اطلاع‌رسانی تهران مارکت که محل حضور اکثر ایرانیان در طول هفته و ماه است در این منطقه برگزار می‌شود.آلبوم عکس

کالیفرنیا

نهم سپتامبر 1850 تاریخی مهم در تقویم ایالات متحده امریکا و علی‌الخصوص ایالت کالیفرنیا محسوب می‌شود. روزی که این سرزمین به طور رسمی به عنوان سی‌ویکمین عضو اتحادیه ایالات متحده امریکا زیر سایه پرچم پرستاره این کشور قرار گرفته است.

آلبوم عکس

با این که امروز کالیفرنیا بخشی جدایی ناپذیر و قسمتی از هویت ایالات متحده و امریکا محسوب می‌شود که دومین شهر مهم این کشور یعنی لس‌آنجلس را در خود جای داده است اما کمتر از 200 سال قبل کسی تصور نمی‌کرد، این سرزمین دور افتاده در سواحل اقیانوس آرام که با بیابان‌هایی لم‌یزرع و کوهستان‌های صعب‌العبور از باقی سرزمین امریکا در شرق جدا شده است، تبدیل به یکی از مهم‌ترین ایالت‌های جمهوری فدرال بشود.

اگرچه پیشینه حیات بشری از نزدیک ده‌هزار سال پیش در بخش‌هایی از سواحل منطقه شمال کالیفرنیا که به «بی‌ایریا» شهرت دارد برای باستان‌شناسان کشف شده است. اما تا پیش از پیدایش دنیای نو ساحل جنوب غربی بیشتر محل استقرار هفتادگونه قومی مختلف متعلق به امریکای بیش از کلمب بوده است که در آن میان ده قبیله از قدرت و شهرت بیشتری برخوردار بوده‌اند.

اما با ورود کاشفان و تاجران اسپانیایی به این منطقه در سال 1542 سرآغازی نو برای این سرزمین رقم می‌خورد. کاشفان اسپانیایی در جنوب کالیفرنیا به سرزمینی برمی‌خورند که گویی از دل کتاب‌های داستان بیرون آمده است. سرزمینی بکر که بازدیدکنندگان را به یاد رمان معروف از ماجراجویی‌های بهشت آمازون سیاه می‌اندازد. سرزمینی نزدیک به تصویر کتاب «گارسیا رودریگز دِ مونتالو» به قلمرو ملکه کالیفا اشاره دارد. برخی مخققان زبان اسپانیایی معتقدند که کالیفا از ریشه کلمه عربی خلیفه است که اشاره به زنی از نژاد داستان‌های هزارویک شب دارد. و برخی دیگر نیز این نام را عنوان تغییر یافته از «کلوپاترا» در ذهن نویسنده می‌دانند. اما به هر روی کالیفرنیا امروز نام سرزمینی است به مساحت 696/163 مایل مربع، چیزی در حدود (970/423 کیلومتر مربع) که در رتبه سومین ایالت پهناور امریکا ایستاده است. اما وقتی پای جمعیت مطرح0 باشد جمعیت نزدیک به 38 میلیون نفری این ایالت در سراسر امریکا حرف نخست را می‌زند. از همین روست که کالیفرنیا را پرجمعیت‌ترین ایالت امریکا دانسته و سرآمد توسعه و رشد جمعیت در این کشور قلمداد می‌کنند.

با این که این ایالت در زمان تأسیس یعنی در سال 1850 پس از آن که از مکزیک جدا شده، برای مدت کوتاهی به جمهوری کالیفرنیا تبدیل می‌شود تا کمتر از دو سال بعد از آن به اتحادیه ایالات متحده امریکا بپیوندد. کمتر از 100هزار نفر جمعیت داشته است اما اینک به جمعیت 38میلیونی سرآمد رشد جمعیتی در ایالات متحده امریکا محسوب می‌شود. شاید مهم‌ترین دوره این رشد جمعیت را باید در سال‌های دهه 1860 میلادی دانست که کالیفرنیا بیشتر از 310درصد افزایش جمعیت را تجربه می‌کند. یکی از مهم‌ترین دلایل چنین رشدی را پس از عضویت کالیفرنیا در اتحادیه، باز شدن مرزها و نیز دوره پرشکوه جویندگان طلا باید دانست. اتفاقی مهم و تأثیرگذار که اهالی شرق یادآور شد سرزمین فرصت‌های طلایی در ساحل آفتابی اقیانوس آرام خفته است. اگرچه بیش از 57درصد جمعیت این ایالت را سفیدپوستان تشکیل می‌دهند که قریب به 40درصد آن‌ها سفیدپوستان غیراسپانیایی هستند، اما به درستی لقب ایالت رنگین کمان را می‌توان شایسته کالیفرنیا دانست که رنگین کمانی از ملیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف را در خود جای داده است.

کالیفرنیا لقب معروف دیگری هم دارد. ایالت زرین. عنوانی شایسته برای سرزمین فرصت‌های طلایی که از لحاظ اقتصادی هم در بالاترین رده تولید ناخالص ملی امریکا قرار داشته و اگر یک کشور مستقل بوده هفتمین اقتصاد بزرگ جهان با درآمدی بالغ بر 8/1 بیلیون دلار در سال می‌شد. درآمدی که شرکت‌های بزرگ کامیپوتری، کشاورزی، تولید فراورده‌های صنعتی و توریسم اصلی‌ترین پایه‌های آن محسوب می‌شدند. با این که اهالی این ایالت با سرانه درآمد 61هزار دلار در سال در رتبه نهم جدول رتبه‌بندی درآمد ملی در میان ایالت‌های پنجاه گانه قرار دارند.

کالیفرنیا از لحاظ موقعیت جغرافیایی دارای آب و هوایی معتدل و بهاری است و علی‌الرغم این که اصولاً در منطقه جنوب در قالب بخش کم بارش و خشک فلات قاره‌ای قرار دارد. اما در شمال و مناطق مرتفع با پوشش نسبتاً متراکم جنگلی روبروست. از همین‌رو این ایالت از آب و هوایی متفاوت در شمال و جنوب برخوردار است که به توسعه کشاورزی در آن کمک شایانی کرده است. با این حال سطح عمده‌ای از این سرزمین را مناطق خشک و یا علفزارهای فصلی تشکیل داده‌اند.

اگرچه پایتخت این ایالت از سال‌های اولیه تأسیس تاکنون شهر ساکرامنتو است که به وسیله کاشف اسپانیایی گابریل موراگا در سال 1808 کشف و نامگذاری شد، اما بی‌هیچ تردیدی می‌توان کلان‌شهر لس‌آنجلس را با جمعیتی معادل 13میلیون نفر در پهنه وسیعی بالغ بر 502 مایل مربع را بزرگ‌ترین و مهم‌ترین شهر این ایالت دانست. لس‌آنجلس بزرگ که خود از مجموعه ده‌ها شهر در دو منطقه لس‌آنجلس و سن‌فرناندو ولی تشکیل شده است یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های توریستی ایالات متحده امریکا به شمار می‌رود و پس از نیویورک دومین شهر بزرگ نیمکره غربی جهان قلمداد می‌شود. این شهر اگرچه به شهر فرشتگان شهرت دارد، اما جامعه‌شناسان امریکایی آن را نمونه‌ای تمام عیار از عینیت سکولاریسم امریکایی می‌داند که معنویت وطن مشترک را در ذهن همه ساکنان آن که اکثراً هم از مهاجران تشکیل شده است تداعی می‌کند. پایه‌های این کلونی بزرگ جمعیتی به وسیله «فیلیپ دنو» فرماندار اسپانیایی این منطقه در سال 1781 گذاشته شده است. پس از پیوستن این ایالت به امریکا انسجام بیشتری یافت و در کوتاه زمانی به یکی از قطب‌های اقتصاد امریکا بدل گشت تا آن‌جا که صادرات، واردات، صنایع هوا فضا، فن‌آوری‌های پیشرفته، گردشگری و از همه مهم‌تر صنایع سرگرمی را دربرمی‌گیرد. صنایع سرگرمی عنوانی است که بر بازار چند بیلیون دلاری سینما، موزیک و بازی‌های رایانه‌ای ایالات متحده امریکا اطلاق می‌شود و پایتخت این صنعت شهر لس‌آنجلس دانسته می‌شود. هالیوود شاید نام آشناترین بخش این صنعت برای مردم جهان باشد. اما گستره فعالیت‌های صنعت سرگرمی ایالات متحده امریکا پا را از هالیوود هم فراتر نهاده است و امروز هالیوود نه تنها نام یک منطقه از لس‌آنجلس است که باید آن را به نوعی سبک زندگی در سطح بین‌المللی اطلاق کرد.

لس‌آنجلس خانه دوم ایرانیان در سراسر جهان نیز محسوب می‌شود و با این که تاکنون هرگز آمار دقیقی از میزان ایرانیان ساکن در ایالات متحده امریکا منتشر نشده است، اما صاحب‌نظران معتقدند در لس‌آنجلس و اطراف آن و اصولاً در منطقه جنوب کالیفرنیا جامعه ایرانی از جمعیتی بالغ بر 200 تا 300 هزار نفر برخوردار می‌باشند. با این که برخی این رقم را نادرست خوانده و این جمعیت را بالغ بر نیم‌میلیون نفر تخمین می‌زنند، آمارهای رسمی نشانگر آن است که در سال 2010 فقط 280هزار ایرانی تبار به صورت داوطلبانه در سرشماری رسمی ایالات متحده خود را ایرانی تبار معرفی کردند.

تناقض در آمارها تا آن اندازه است که تخمین رقم صحیح جمعیت ایرانی را اگر نگوییم غیرممکن تا حدود بسیاری همراه با ضریب خطا می‌کند.

اما این حضور پررنگ تا آن اندازه است که یکی از اصلی‌ترین خیابان‌های منطقه وست‌ لس‌آنجلس (خیابان وست‌وود) دراین شهر به نام محله ایرانیان (پرژین اسکوئر) نانگذاری شده است. نگاهی کوتاه به کتاب قطور یلوپیج جامعه ایرانی در جنوب کالیفرنیا(شرکت کتاب) این ذهنیت را متبادر می‌کند که قریب به هزاران موسسه ایرانی در جنوب کالیفرنیا فعال هستند و از پیشرفت این ایالت سهم جسته‌اند.

حضور ایرانیان در سازمان و موسسات دولتی و حکومتی نیز در میان سایر ایالت‌ها در کالیفرنیا بیش از هر کجای دیگر امریکا به چشم می‌آید تا آن جا که شهرداری شهر بورلی هیلز را یک ایرانی بنام «جیمی دلشاد» به عهده داشته است.

ایرانیان در دانشگاه‌های کالیفرنیا نیز سهم چشم‌گیر دارند تا آن‌جا که در سال‌های اخیر چه در حوزه تدریس و تعداد اساتید و چه در مقام تعداد دانشجویان حاضر رتبه بوده‌اند. اگرچه سابقه حضور و فعالیت دانشگاهیان ایرانی تبار در این ایالت به سال‌ها قبل‌تر از انقلاب 1979 در ایران بازمی‌گردد به صورتی که کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در زمان آن تحول سیاسی در داخل کشور در لس‌آنجلس فعال بوده است.

کارولینای شمالی

در 21 نوامبر 1789کارولینای شمالی هم که یکی از سیزده ایالت انقلابی محسوب می‌شد، با امضای سند استقلال به عنوان دوازدهمین عضو اتحادیه پایه‌های کشوری را بنا گذاشت که آن را با شعار «بودن به جای به نظر آمدن» در همه این سال‌ها حمایت کرده است.

آلبوم عکس

این ایالت که در حقیقت بخشی از مستعمره نشینی کارولینا در شرق ایالات متحده امریکا محسوب می‌شد که به افتخار چارلز دوم پادشاه انگلستان در قرن هفدهم به «کارولینا» نامگذاری شد. اینک یکی از مهم‌ترین ایالت‌های ساحل شرقی امریکا است که از لحاظ جمعیت با داشتن نزدیک به 10 میلیون نفر ساکنان پهنه این ایالت در رتبه دهم جدول ایالت‌های پرجمعیت ایالات متحده امریکا جا خوش کرده است.

این سرزمین خوش آب و هوا که مساحتی 53819 مایل مربعی (برابر با 139390 کیلومتر مربع) را زیر پرچم سه رنگ خود دارد و یکی از عمده‌ترین مراکز کشاورزی، اقتصاد مبتنی به طبیعت و تولید محصولات طبیعی در امریکا به شمار می‌رود. این ایالت که پایه اقتصاد آن بر پایه تولید پنبه، توتون و کشتزارهای وسیع سویا و فن‌آوری بهره‌گیری از این محصولات طبیعی استوار شده است از لحاظ تراز اقتصادی با درآمد ناخالص داخلی بیش از 420 بیلیون دلاری در سال در حدود کشور لهستان از لحاظ رتبه اقتصادی در جهان قرار دارد. رتبه‌ای که نشانگر سطح قابل قبول رشد اقتصادی در این ایالت است.

با این حال کارولینایی‌ها به گردشگری و توسعه صنعت توریسم در ایالت‌شان اهتمام ویژه‌ای داشته‌اند و با ایجاد سمبل‌های گوناگون سعی کرده‌اند تا از گردشگران ساحل شرقی سهم قابل توجهی کسب کنند. تا آن‌جا که سنجاب خاکستری در این ایالت به سمبلی برای جذب گردشگران تبدیل شده است. از دیگر سمبل‌های این ایالت می‌توان به درختان کاج بلند برگ اشاره کرد که از پوشش‌های گیاهی منحصر به فرد مناطق کوهستانی این ایالت محسوب می‌شوند و همین‌طور پرنده قرمز رنگ کاردینال که به پرنده این ایالت شناخته می‌شود. بی‌شک توجه به مناظر طبیعی و همچنین اقتصادی که اساساً مبتنی بر حفظ طبیعت است به پیدایش گردشگری مبنی بر اکوتوریسم می‌انجامد که دو نمونه ممتاز آن را می‌توان در جنگل ملی پیزگاه (Pisgah National Forest) و پارک ملی کوه‌های بزرگ اسلوکی دید. این پارک طبیعی که جزو میراث جهانی یونسکو ثبت شده است و جزیی از رشته کوه آپالیشین می‌باشد در دو ایالت تنسی و کارولینای شمالی قرار گرفته است. اما بخش شرقی آن که در خاک ایالت کارولینای شمالی قرار دارد به دلیل اکوسیستم متفاوت و پرجاذبه‌اش به یکی از مهم‌ترین دیدنی‌های طبیعی ایالات متحده امریکا تبدیل شده است.

کارولینای شمالی را یکی از دو مهد مهم پیشرفت‌های علوم آکادمیک در ساحل شرقی ایالات متحده امریکا دانسته است و شاید اصلی‌ترین دلیل آن وجود پارک مثلث پژوهشی باشد که از سر راس دانشگاهی یعنی دانشگاه دوک، دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی و دانشگاه کارولینای شمالی در چپل‌هیل تشکیل شده است. این سه دانشگاه علاوه بر آن که از معتبرترین کمپس‌های تحصیلی برخوردار هستند، در میان خود یکی از ده دانشگاه نخستین تاریخ علم در ایالات متحده یعنی، دانشگاه کارولینای شمالی در چپل‌هیل را نیز جا داده‌اند که با سرمایه‌ای بالغ بر 5/2 بیلیون دلار و هیئت علمی 3295 نفره میزبان بیش از 28000 دانشجو در رشته‌های گوناگون است. این دانشگاه که گروه عمومی انجمن‌ دانشگاه‌های امریکا  عضو است بی‌شک یکی از قطب‌های تولید دانش در امریکا محسوب می‌شود.

مرکز ایالت کارولینای شمالی شهر معروف رالی است که از دو شهرستان دورهام و ولیک تشکیل شده است. این شهر زیبا که قدمت آن به بیش از 300 سال پیش باز می‌گردد، امروزه با جمعیتی در حدود 500 هزار نفر از شهرهای ممتاز شرق امریکا در میزان نسبی رفاه شهری شناخته می‌شود.

شهر شارلوت اما بی‌هیچ اغراقی دیدنی‌ترین شهر ایالت کارولینای شمالی دانسته می‌شود این شهر که با مساحتی معادل 771 کیلومتر مربع، خانه نزدیک به 750 هزار امریکایی است، به شهر ملکه شهرت یافته است و اهالی آن اعتقاد دارند که شارلوت ملکه شهرهای امریکاست. شارلوت‌سیتی در سال 1755 تأسیس شده است و در بین قدیمی‌‌ها به شهر بنفش هم شهرت داشته است شاید دلیل چنین وجه تسمیه‌ای پرچم بنفش رنگ این شهر است که امروز با سازه‌های مدرن و ساختار شهری بسیار مجلل و ضمن حفظ معماری دوره استعماری توانسته است نمونه کاملی از یک شهر مدرن امریکایی را مهیا کند.

در شارلوت سیتی ایرانیان اندکی زندگی می‌کنند که بیشتر در زمینه‌های اقتصادی و بانکی فعال هستند. شاید به این دلیل که دفاتر مرکزی بانک معروف «بنک‌ آو امریکا» در این شهر حضور دارد. بد نیست بدانیم که شارلوت پیمان خواهر خواندگی با شهر هَدرا در اسرائیل دارد.

مردم کارولینا از لحاظ بافت سیاسی به حزب جمهوری‌خواه نزدیک‌تر هستند و هم اینک نیز هر دو منتخب مردم این ایالت در مجلس سنای ایالت متحده دو جمهوری‌خواه هستند. شاید دلیل این گرایش تفکرات و ساختار مذهبی محافظه‌کارانه مردم کارولینای شمالی باشد. چرا که در می سال 2012 مردم این ایالت در یک همه پرسی اجازه رفع ممنوعیت به اصلاحیه ای از قانون ازدواج هم‌جنسگرایان را ندادند. تا بشان دخند بر مواضع محافظه کارانه در دفاع از خانواده اصرار دارند. اما آن‌چه واضح است این که نسل جوان‌تر ساکن در این ایالت که با سرعت در حال رشد هستند، تمایل بیشتری به برنامه‌های دموکرات‌ها نشان می‌دهند. در گذشته و آن‌چنان که تاریخ انتخابات ریاست جمهوری امریکا در این ایالت نشان داده است این که اهالی کارولینای شمالی تمایل بیشتری به فرستادن نمایندگان جمهوری‌خواه به کالج الکترال نشان داده‌اند.

کارولینای جنوبی

پرچم پرستاره ایالات متحده خود را همیشه مرهون مبارزه و روحیه آزادیخواهانه مردمان سیزده ایالت اولیه این کشور می‌داند که در جریان جنگ‌های استقلال، سرانجام توانستند کشوری نوپا اما استوار را بیآفرینند. کارولینای جنوبی در ساحل شرقی امریکا یکی از این سیزده ایالت است.

آلبوم عکس

با این که واژه کارولینای از ریشه لاتین اسم چارلز و به افتخار چارلز دوم پادشاه انگلستان در قرن هفدهم نامگذاری شده است اما در مقام یکی از سیزده ایالت انقلابی امریکا بر استمرار حضور کت قرمزها شورید و در تاریخ بیست و سوم می 1788 هشتمین ایالت کشور ایالات متحده امریکا شد.

این سرزمین که در ساحل اقیانوس اطلس شمالی آرمیده است با مساحت 32020 مایل مربع (82931 کیلومترمربع) از نظر مساحت در رتبه چهل جدول پهناوری ایالت‌های مختلف امریکا جا دارد. اما با جمعیتی برابر با 4میلیون و 679هزار نفر در سال 2011 بیست و چهارمین ایالات امریکا از نظر جمعیت بوده است.

کارولینای جنوبی سرزمینی با آب و هوای چهار فصل و متأثر از شرایط آب و هوایی اقیانوس تلقی می‌شود. اما هوای قالب در این ایالت را به خنکای بهاره تشبیه کرده‌اند. یکی از اصلی‌ترین دلایل این وضعیت را وجود دریاچه‌های متنوع و پرشمار در پهنه این ایالت دانسته‌اند. که بیش از 680 مایل مربع از مساحت این ایالت را به خود اختصاص داده‌اند. در میان این دریاچه‌های زیبا، لیک مولتری، لیک ماریون و دریاچه استروم ثارموند را می‌توان از معروف‌ترین‌ها و پهناورترین‌ها دانست.

این زیبایی طبیعی حتی به لقب ایالت کارولینانی جنوبی تبدیل شده است و آن را ایالت درخت پالمتو می‌نامند. ایالتی که سال‌هاست با شعار رسمی «در حالیکه نفس می‌کشم امیدوارم»، نقشی سازنده در اقتصاد ایالات متحده بازی کرده است. به گونه‌ای که اگر کشوری مستقل محسوب می‌شد همپای کشور توسعه یافته‌ای مانند سوئد در رتبه بندی جهانی اقتصاد قرار می‌گرفت. اگرچه در آغاز قرن بیستم این اقتصاد بر پایه کشت پنبه و رونق صنعت نساجی شکل گرفت اما در دهه‌های اخیر شاهد تغییر چهره اقتصاد این ایالت به سمت رشد کشاورزی بر پایه محصولات سودساز و نیز گسترش صنعت توریسم و فن‌آوری‌های ارتباطی بوده‌ایم. روندی رو به رشد که در شهر کلمبیا مرکز این ایالت و نیز در شهر زیبا و ساحلی چارلستون به خوبی شاهد آن هستیم. چارلستون و حومه آن شهری یک ملیون نفری محسوب می‌شود که در پهنه‌ای 150 مایل مربعی در ساحل اقیانوس آرمیده است و یکی از دیدنی‌ترین شهرهای ساحل شرقی امریکا محسوب می‌شود. همین شهر محل اسکان گروهی از ایرانیان نیز هست که کارولینای جنوبی را برای ادامه زندگی خود برگزیده‌اند اگرچه اکثر این ایرانیان در رده‌های مختلف شغلی عموماً به صورت عضوی از جامعه امریکایی کارولینای جنوبی در حال زندگی و فعالیت اجتماعی هستند و با داشتن کرسی‌های علمی در دانشگاه‌هایی مانند دانشگاه کلمسون و دانشگاه ایالتی کارولینای جنوبی در توسعه علمی امریکا مؤثر بوده‌اند. اما می‌توان در جامعه‌های کوچک نشانه‌های پرغرور فرهنگ ایرانی را در میان‌شان جستجو کرده و شاهد حضور پررنگ مراسم‌هایی مانند نوروز، چهارشنبه‌سوری و... در میان آن‌ها بود.

کارولینای جنوبی را از لحاظ سیاسی خانه‌ای سنتی برای بخش نو محافظه‌کار حزب جمهوری خواه دانسته‌اند و در حال حاضر هم مسوولیت فرمانداری و هم نمایندگان این ایالت را در سنا، برگزیدگانی از حزب جمهوری خواه بر عهده دارند. یکی از اصلی‌ترین دلیل اقبال جمهوری‌خواهان در کسب آرای مردم این ایالت را شاید باید در باور و اعتقاد عمیق آن‌ها که مذهب و پیروی از معنویات دانست به گونه‌ای که در این ایالت می‌توان به خوبی شاهد حضور چشمگیر و پرشکوه کلیساهای گوناگون بود که از حوزه اسقف نشین کلیسای رم تا پروتستان‌های فرانسوی را در برمی‌گیرد. یهودیان نیز در این ایالت از جمعیت قابل ملاحظه‌ای برخوردار هستند و مرکز سازمان معتبر شعبه امریکایی یهودی جنبش اصلاحات در شهر چارلستون همین ایالت واقع شده است.

شاید معروف‌ترین شخصیت این ایالت را بتوان اندرو جکسون (هفتمین رئیس جمهور ایالات متحده امریکا دانست که از سال 1829 تا 1837 برای مدت 8 سال زمام امور را در جمهوری تازه تأسیس امریکا به عهده گرفت و توانست با انجام رشته اصلاحاتی گسترده که با حمایت کارگران شرق و کشاورزان جنوب و غرب ایالات متحده روبرو شد نظام اداری و اجرایی این کشور را به رشد چشمگیری برساند. اندرو جکسون برای اکثر امریکایی‌ها شناخته شده است و حتی کسانی هم که اطلاع زیاد از تاریخ این مرز و بوم ندارند به واسطه چاپ عکس او روی اسکناس‌های بیست دلاری با این سیاستمدار و دولتمرد امریکایی به خوبی آشنا هستند.

فلوریدا

سوم مارچ 1845 روزی تاریخی در تاریخ ایالات متحده امریکا محسوب می‌شود. روزی که آفتابی‌ترین سرزمین جنوبی به عنوان بیست‌وهفتمین ایالت از مجموعه ایالات متحده امریکا زیر پرچم پرستاره این کشور قرار گرفت. ایالتی که شعار رسمی‌اش روی همه اسکناس‌های دلار نقش بسته است: «In God We Trust»

آلبوم عکس 

اگر بخواهیم معادلی برای کلمه فلوریدا در زبان فارسی پیدا کنیم بی‌شک هیچ واژه‌ای مانند «گلستان» نمی‌تواند، این نقش را بازی کند. این اسم را در حقیقت در قرن شانزدهم کاشف اسپانیایی زبان این سرزمین که مانند شبه‌جزیزه در دل محل همرسی خلیج مکزیک و اقیانوس اطلس آرمیده است به آن اعطا کرد. برخی نیز معتقدند از آن‌جایی که کاشفان اسپانیایی در ایام عید پاک به این سرزمین پا نهادند به آن لقب جایگاه گل‌های عید پاک (فلوریدا) را داده‌اند.

به هر روی از صبح عید پاک 1513 میلادی که "خوّان دِ لئون" پا به این سرزمین گذاشت تا به امروز، فلوریدا وارث یکی از غنی‌ترین میراث‌های زندگی بشری در قاره نو محسوب می‌شود. میراثی که از تلفیق باورها، اعتقادات، سلیقه‌ها و حتی آشپزی، بومیان امریکا، ملل افریقایی‌تبار، مهاجران اسپانیولی و امریکاییان اروپایی‌تبار تشکیل شده است.

این ایالت 65755 مایل مربع (170304 کیلومتر مربع) از لحاظ مساحت در رتبه 22 جدول پهناوری میان ایالت‌های پنجاه گانه امریکا جا خوش کرده است. اما با جمعیتی بیش از 14میلیون نفر، رتبه چهارمین ایالت پرجمعیت امریکا را به خود اختصاص داده است. یکی از عمد‌ه‌ترین دلایل این نرخ بالای جمعیت، آب و هوای خوب و اقتصاد رو به رشد این ایالت است که لقب بهشت جنوب شرقی را برایش به ارمغان آورده است.

سابقه تمدن انسان در این بهشت بر اساس تحقیقات باستان شناسی به چهارده هزار سال قبل باز می‌گردد. اما تمدن منسجم سرخ‌پوستی را می‌توان از 2000 سال قبل از میلاد در این پهنه ردیابی کرد، اگرچه قبایل بزرگی از سرخ‌پوستان در آغاز قرن شانزدهم میلادی در این منطقه ساکن بودند اما آرام آرام و با رونق تجارت با اروپا به وسیله کاشفان و بعدها حضور پررنگ استعمارگران اسپانیایی و به دنبال آن‌ها ایجاد مستعمره نشینی‌های فرانسوی و انگلیسی، دوره جدیدی از تمدن در این سرزمین شروع به حیات کرد. شاید نطفه حیات فلوریدا در سال 1763 در پاریس در خلال صلحنامه معروف این شهر بین دول درگیر در دنیای تازه شکل گرفت و سکان‌داری بریتانیا‌ها و ورود مهاجران افریقایی‌تبار چهره این سرزمین را به کلی تغییر داد تا در کمتر از نیم قرن بعد، از سال‌های 1817 و 1818 میلادی شاهد یکی از خونین‌ترین کارزارها علیه سرخپوستان شد.

ادامه این روند به قرارداد مهاجرت سرخپوستان در اواسط دهه 30 همان قرن انجامید و سرانجام در سال 1842 پس از هفت سال جنگ و گریز زمینه برای برقراری صلح و آرامش در منطقه فراهم گشت و کمتر از 3 سال بعد فلوریدا به اتحادیه پیوست.

فلوریدا با این که سرزمینی آفتابی محسوب می‌شود اما گاهی خشم طبیعت دامنش را می‌گیرد. این ایالت در سال 1992 میهمان ناخوانده‌ای داشته که میلیون‌ها نفر را بی‌خانمان کرد و بیش از 26میلیارد دلار خسرت به جا گذاشت. این میهمان ناخوانده طوفان آندرو بود که خاطره تلخش هنوز در ذهن امریکاییان نقش بسته است. اگر چه همه ساله طوفان‌ها و گردبادهای ساحلی-اقیانوسی، این ایالت را درمی‌نوردد و متأسفانه همیشه خسارت‌هایی از خود به جای می‌گذارد، اما حادثه آندرو شاید یکی از مخرب‌ترین گردبادها در تاریخ این ایالت محسوب شود.

مرکز ایالت فلوریدا شهر تلاهاسی در شمال غربی این ایالت است که جمعیتی 367 هزار نفری را با احتساب حومه در خود جای داده است. اما بی‌شک بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین شهر فلوریدا، میامی است. شهری که به لس‌آنجلس شرق شهرت دارد و یکی از 10 کلانشهر ایالات متحده امریکا محسوب می‌شود. این شهر 6میلیون نفری سابقه‌ای 187 ساله دارد و یکی از مظاهر امریکا مدرن محسوب می‌شود. زیبایی بی‌نظیر آن و تلفیق معماری مدرن با طبیعت که به ساخت آسمان‌خراش‌هایی با نمای اقیانوس منجر شده است، این شهر را پس از نیویورک به دومین مقصد توریستی در شرق ایالات متحده تبدیل کرده است.

میامی به پایتخت کوبایی‌های مقیم ایالات متحده نیز شهرت دارد و بسیاری از مخالفان رژیم کمونیستی کوبا در این شهر ساکن هستند و شبکه‌های رسانه‌ایی برای کشور خود راه‌اندازی کرده‌اند. و از طریق کمپین‌ها و کانون‌های حقوق بشری به مبارزه صلح‌طلبانه در راه اعاده آزادی ملی کوبا ادامه می‌دهند.

ایرانیان نیز نقش پررنگی در این ایالت دارند و در شهرهای مختلف آن حضور یافته‌اند. اما بی‌شک بزرگ‌ترین جامعه ایرانیان فلوریدا را می‌توان در شهر تمپا جستجو کرد که با برگزاری مرتب رویدادها و برنامه‌های گوناگون فرهنگی، هنری و سیاسی از تثبیت اجتماعی بیشتری نسبت به سایر ایرانیان ساکن در دیگر شهرهای این ایالت برخوردار هستند.

بد نیست بدانید که سابقه انجمن دانشجویان ایرانی دانشگاه ایالتی فلوریدا به سال 1998 بازمی‌گردد و این انجمن هم در سال‌های اخیر نقش پررنگی در معرفی مراسم و رویدادهای فرهنگی ایرانیان به دیگر دانشجویان این دانشگاه مهم بازی کرده است.

رود آیلند

آلبوم عکس

سیزدهمین عضو اتحادیه استقلال امریکا، امروز کوچک‌ترین ایالت این سرزمین پهناور قلمداد می‌شود. ایالتی که علی‌الرغم کوچکی وسعت آن به ایالت اقیانوس شهرت یافته است. شاید به این دلیل که شعار این ایالت فقط یک کلمه است. یک کلمه با معنایی به وسعت همه آینده: «امید».

تاریخ تأسیس این ایالت به 29 می 1290 میلادی بازمی‌گردد که به عنوان بخشی از نیوانگلند در جریان انقلاب امریکا به دوران استعمار خاتمه داده و رسماً عضوی از جمهوری فدرال ایالات متحده امریکا می‌گردد. رود‌آیلند در حقیقت نامی برگرفته از ظاهر این سرزمین است که به چشم کاشفان هلندی همانند جزیره‌ای سرخ رنگ بوده است و در حقیقت عنوان «رود آیلند و مزارع پراویدنس» عنوانی است که این ایالت محلی به آن شناخته می شود.

همه وسعت این ایالت تنها 1214 مایل مربع (برابر با 3140 کیلومترمربع است) یعنی به سادگی و در یک جاده مستقیم می‌توان از این سو تا آن سوی ایالت را در کمتر از 30 دقیقه طی کرد. این ایالت از شرق به غرب فقط 37 مایل و از شمال به جنوب فقط 48 مایل پهنا دارد.

اما با توجه به وسعت اندک آن جمعیت قابل ملاحظه‌ای معادل یک میلیون و پنجاه هزار نفری ساکن در این ایالت تراکم بالایی را برای آن به همراه آورده است. 1006 نفر در مایل مربع که رتبه دوم تراکم جمعیت در امریکا محسوب می‌شود. متوسط درآمد اهالی رودآیلند نیز با رقم 54 هزار و 619 دلار در رتبه شانزدهم جدول میانگین درآمدهای ایالات متحده امریکا قرار دارد و به شکوفایی اقتصادی این ایالت کمک شایانی می‌کند. تا آن‌جا که درآمد ناخالص داخلی این ایالت را به نزدیک 50 میلیارد دلار در سال می‌رساند. رقمی مشابه به درآمد کشور اسلوانی در قلب اروپای شرقی.

رودآیلند از معدود ایالت‌های امریکا محسوب می‌شود که در آن خانه رسمی فرماندار ایالتی وجود ندارد و از این‌رو نظام مردمی‌تری را در اداره ایالت تجربه کرده است. با این که شهر پراویدنس مرکز و بزرگ‌ترین شهر این ایالت محسوب می‌شود اما در حقیقت کوچکی ایالت باعث شده تا به گونه‌ای این منطقه را شهر ایالت مزارع پراویدنس بنامند. این شهر که به کندوی صنعت شهرت دارد مرکز اداری و اقتصادی شرکت‌های بسیاری محسوب می‌شود که با دفاتر شکیل رود آیلند را در ساحل شرقی ایالات متحده امریکا به نمونه استثنایی از رشد اقتصادی تبدیل کرده اند. ذکر این نکته ضروری است که دانشگاه معتبر براون نیز در همین شهر واقع است. این دانشگاه با پشتوانه مالی 3 میلیارد دلاری و هیئت علمی 2900 نفری یکی از موفق‌ترین نهادهای آموزشی عالی در شرق امریکا قلمداد می‌شود. بد نیست بدانید، لیلا پهلوی از اعضای خانواده سابق سلطنتی ایران هم از ایرانیانی است که از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شده است.

ایرانیان زیادی در این ایالت زندگی نمی‌کنند اما حضور جمعیت ایرانیان در شهرهای مختلف این ایالت قابل ردیابی است. علاوه شهر پراویدنس که به واسطه حضور دانشگاه براون خانه برخی از اساتید، محققان و دانشجویان این دانشگاه است، در شهرهای کوچک دیگری چون، بریستول، میدلتون و ریچموند نیز گروه‌های ساکن 100 تا 150 نفری ایرانی به چشم می‌خورد. ایرانیان این منطقه را اصولاً می‌توان از دو گروه مهاجران قدیمی‌تر که سال‌هاست در امریکا اسکان دارند و گروه دوم دانشجویانی که برای ادامه تحصیل از سایر ایالت‌ها به رود آیلند می‌آیند تقسیم‌بندی کرد. یکی دو رستوران ایرانی - مدیترانه‌ای و دو فروشگاه خواربار فروشی که عربی - ایرانی هستند مجموعه‌ای از داشته‌های ایرانیان در این ایالت محسوب می‌شود. سهمی که در مقایسه با نقش سازنده اهالی خاورمیانه در این ایالت اندک به نظر می‌رسد. اما با این حال ایرانیانی که در رود آیلند اسکان دارند از طبقه با سواد و تحصیلکرده اجتماعی محسوب می شوند و روند حضور دانشگاهی ایشان از مهمترین شاخصه های شناخت اجتماعی ایرانیان در رود آیلند به شمار می رود.

در این ایالت علاوه بر ایرانیان، گروه های کوچک دیگری از دیگر اقوام خاور میانه زندگی می کنند که هر کدام به نوبه خود کمک شایانی به پیشرفت فرهنگ چند ملیتی حاکم بر فضای اجتماعی این ایالت کرده اند.

رود آیلند را یک خانه امن برای حزب دموکرات می دانند و در حال حاضر هر دو نماینده این ایالت در سنا را اعضای حزب دموکرات تشکیل می دهند با اینکه سابقه تاریخی نشان می دهد برای فرمانداران این ایالت کوچک ضریب پیروزی جمهوری خواهان تا دو برابر بیشتر از دموکرات هاست. بین فرهنگ عامه در این ایالت لطیفه ایست که می گوید ما کار را بین خودمان تقسیم کرده ایم برای کنگره دموکرات ها رای می دهند و برای فرمانداری جمهوری خواهان. اما همیشه هم اینطور نیست کما اینکه در حال حاضر (2012) فرماندار این ایالت یک شخص مستقل و بدون وابستگی حزبی است.

داکوتای شمالی

سرزمینی شمالی و سرد که از دیرباز به قلمرو سرخپوستان شهرت داشته است، امروزه سی‌ونهمین ایالتی محسوب می شود که در تاریخ دوم نوامبر 1889 با پذیرفتن اعلامیه استقلال عضوی از پرچم پر ستاره‌ ایالات متحده امریکا شد.

هم‌ مرزی با کشور پهناورکانادا کافی است تا از موقعیت جغرافیایی این ایالت تصویری اولیه داشته باشیم. داکوتای شمالی در امتداد مرزهای داخلی داکوتای جنوبی به سوی شمال گسترده شده است. این سرزمین پهناور که رتبه نوزدهمین ایالت پهناور امریکا را به خود اختصاص داده است، پوشیده از دشت‌هایی وسیع و مرغزارهایی پهناور است که این سرزمین را به زیستگاهی مناسب برای بوفالوی امریکایی تبدیل می‌کند.

داکوتای شمالی از آب و هوای قاره‌ای و ایام چهار فصل برخوردار است. اما به سرزمین سرد هم شهرت یافته است. چرا که مطابق سایر مناطقی که در عرض جغرافیایی برابر با آن قرار دارند از زمستان‌هایی سرد و پر برف برخوردار است. اما از سوی دیگر تابستان‌های گرم و خشک آن نیز بخشی از آب و هوای داکوتای شمالی را تشکیل می‌دهند.

داکوتای شمالی از گذشته‌های دور سرزمین مطلوب سرخپوستان بوده است چرا که وجود بوفالوها در این سرزمین متضمن تأمین غذای اقوام سرخپوست قلمداد می‌شده. این هم‌زیستی استراتژیک برای هزاران سال ادامه داشت، تا در 1738 که نخستین اروپاییان به این سرزمین رسیدند.

داد و ستد میان بومیان ومهاجران اروپایی در سال‌های قرن نوزدهم شدت بیشتری یافت و از سال 1804 در فرایندی نزدیک به 80 سال طول کشید تا داکوتای شمالی خانه‌ای برای امریکایی‌ها بشود. امروزه پروژه‌های فراوان فدرال و ساخت وسازهای متنوع موجب رونق بیش از پیش این سرزمین شده است که لغت ایالت سوارکار قهار را با خود یدک می‌کشد تا آن‌جا که بیش از نیم‌میلیون نفر را ساکن شهرهای این ایالت کرده است.

این جمعیت با گسترش و رونق کشف نفت در غرب ایالت و نیز برنامه‌های مربوط به گسترش پایگاه نیروی هوایی در شمال این ایالت رو به افزایش است.

این سرزمین با شعار رسمی «آزادی و اتحاد، حالا و همیشه، واحد یکپارچه، نیرو از زمین» در میان بومیان امریکایی به بوستان آزادی شهرت دارد. تا آن حد که بخش قابل ملاحظه‌ای از فرهنگ بومی سرخپوستان امریکا امروز در این ایالت انسجام یافته و مورد توجه قرار دارد. توجه به حفظ و نگهداری فرهنگ بومیان یکی از اولویت‌های دولت ایالتی محسوب می‌شود. دولتی که در شهر بیزمارک مرکز این ایالت مستقر است. این شهر به خاطر مجسمه معروف «بانوی پرنده» که از زنی سرخپوست، در حالی که کودکش را بر پشت خود حمل می‌کند ساخته شده، معروف است. این شهر در سال 1872 پایه‌گذاری شد و در حال حاضر بیش ازیک صد هزار نفر در آن ساکن هستند.

اما شهر فارگو را بزرگ‌ترین شهر داکوتای شمالی می‌شناسند. این شهر در شرق ایالت قرار دارد و در همجواری ایالت مینه‌سوتا واقع شده است. با جمعیتی 200 هزار نفری یکی از مهم‌ترین مراکز اقتصادی ایالت محسوب می‌شود که توانسته است در مبادلات 30میلیارد دلاری این ایالت (همتراز با درآمد ناخالص ملی کشور سریلانکا) و مبادلات بانکی نقشی بسزایی ایفا کند. این شهر با شهرهای هامار در نروژ و ویمربی در سوئد پیمان خواهر خواندگی دارد.

یکی از دیدنی‌ترین جاذبه‌های شهر فارگو را می‌توان موزه تاریخ هوانوردی آن دانست که در نزدیکی فرودگاه هکتور در شمال این شهر واقع است. این نمایشگاه بی‌نظیر از مجموعه هواپیماهای قدیمی تشکیل شده است که تا 90 درصد از آن‌ها در قابلیت پرواز قرار دارند. اما آن‌چه این موزه را با دیگر موزه‌های هوانوردی متفاوت می‌کند، وجود نمونه بازسازی شده از نخستین هواپیمایی است که برادران رایت با آن برای اولین بار پرواز کردند.

ایرانیان زیادی در داکوتای شمالی زندگی نمی‌کنند. اما با همه این احوال حضور دانشجویان ایرانی در سال‌های گذشته در ایالت محسوس بوده است. و در رشته‌های گوناگون دانشگاه‌های ایالتی آن به تحصیل پرداخته‌اند.

رکسانا صابری خبرنگار ایرانی، امریکایی از معدود ایرانیانی است که در داکوتای شمالی به دنیا آمده است. این خبرنگار ایرانی - امریکایی در 31 ژانویه 2009 در تهران به وسیله نیروهای امنیتی دستگیر شد و به اتهام جاسوسی به زندان افتاد. اما پس از 4 ماه و با دخالت مجامع بین‌المللی در 11 می همان سال موفق شد تا به همراه خانواده‌اش ایران ترک گفته به امریکا بازگردد. او در اولین گفتگوی خود با خبرنگاران در فرودگاهی در نزدیکی واشنگتن دی‌سی گفته بود در همه مدتی که زندانی جمهوری اسلامی بوده، زمزمه‌ی سرود ملی امریکا به او قوت قلب می‌داده است.آلبوم عکس

داکوتای جنوبی

آلبوم عکس

دوم نوامبر 1889 ایالتی که به سرزمین آفتابی شهرت دارد، چهلمین ستاره پرچم ایالات متحده را به نام خود ثبت کرد تا با شعار «زیر فرمان پرودگار، مردم حکومت می‌کنند» بخشی از بزرگ‌ترین دموکراسی جهان یعنی ایالات متحده امریکا باشد.

داکوتای جنوبی با مساحتی در حدود 77116 مایل مربع (برابر با 199905 کیلومتر مربع) در مقام هفدهمین ایالت پهناور امریکا جمعیتی کمتر از یک میلیون نفر را در خود جا داده است که جایگاه چهل و ششم را در میان ایالت‌های پنجاه‌گانه امریکا به این ایالت اختصاص می‌دهد. اما به‌راستی چرا این پهنه وسیع چنین جمعیت اندکی را در خود جا داده است؟!

داکوتای جنوبی که از ایالت‌های مرکزی امریکا محسوب می‌شود، پهنه وسیعی از مراتع و تپه‌زارها است که روزگاری جایگاه زندگی سرخ‌پوستان امریکا محسوب می‌شد. سرزمینی که رودخانه میسوری آن را به دو قسمت غربی و شرقی تقسیم می‌کند. این تقسیم‌بندی از آن‌جا اهمیت پیدا می‌کند که علاوه بر بافت متفاوت زمین‌شناسی دو سوی غربی و شرقی در این ایالت، از لحاظ تاریخی نیز سرخ‌پوستان در گذشته فرهنگ‌هایی متفاوت در دو سوی این رودخانه بنا نهاده بودند .

اصولاً میزان بارش در نیمه شرقی بالاتر است و توپوگرافی پایین‌تر این منطقه، مرغزارها و دشت‌های وسیع و مراتع سرسبزی را پدید آورده است. در حالی که در نیمه دیگر چشم‌اندازی خشک‌تر و رشته‌ کوه‌هایی تنومندتر مشاهده می‌شود. این ایالت که از آب و هوای چهار فصل قاره‌ای برخوردار است با میانگین بارش 25 اینچی در نیمه شرقی و 15 اینچی در نیمه غربی همچنان از مناطق نیمه‌خشک مرکز امریکا محسوب می‌شود. حتی بلایای آسمانی نیز درشرق و غرب رودخانه میسوری متفاوت است. در شرق گردبادها اصلی‌ترین حادثه طبیعی قلمداد می‌شوند که حتی تا 30 گردباد در سال بخشی از آب و هوای این منطقه را تشکیل می‌دهد. اما در نیمه غربی ایالت رعد و برق، بادهای خشن و تند و البته تگرگ‌های معروف غرب داکوتا جدی‌ترین ناملایمات آب و هوایی قلمداد می‌شوند.

با این همه اهالی داکوتای جنوبی در سرزمینی زندگی می‌کنند که سالانه نزدیک به 34هزار میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی دارد. نزدیک به تولید ناخالص ملی جمهوری آذربایجان. در حالی که این ایالت بیش از دو برابر آن کشور وسعت دارد و در حدود یک‌دهم آن جمعیت.

نخستین نشانه‌های حیات انسانی در سرزمین‌های داکوتا به 5000 هزار سال قبل بازمی‌گردد. اما فرهنگ سرخ‌پوستی این سرزمین در سال‌های بین 500 تا 800 میلادی شکل گرفته است و در آغاز قرن نوزدهم نیز با کشف طلا در این سرزمین تپه‌های سیاه به محلی برای اسکان کاشفان طلا تبدیل شد. مسیری که به تأسیس شهرهای مهم این ایالت یعنی «سوفالز» و «پییر» انجامید.

شهر پییر مرکز این ایالت است و با جمعیتی تنها نزدیک به 140هزار نفر بعد از شهر سوفالز با جمعیتی بیش از 220هزار نفر دومین شهر بزرگ ایالت هم محسوب می‌شود.

اهمیت هر دو شهر علاوه بر کلونی انسانی ساکن آن، در احیا و حمایت از برنامه‌های پیشرو آموزشی و دانشگاهی ایالات متحده امریکا در این ایالت است. برنامه‌هایی که به شکوفایی بیش از پیش دانشگاه‌های معروفی چون «آبردین» و دانشگاه ایالتی داکوتای جنوبی انجامیده است. تا آن‌جا که براساس آمارها 75درصد فارغ‌التحصیلان این دانشگاه‌ها در سال 2010 از وام‌های دانشجویی ایالتی بهره برده‌اند که به توسعه منابع انسانی و تحصیلی ایالت انجامیده است.

اگرچه داکوتای جنوبی خانه شناخته شده‌ای برای ایرانیان محسوب نمی‌شود اما در این ایالت نیز دانشجویان ایرانی حضور دارند. به گونه‌ای که تعداد آن‌ها در منطقه بلک‌هیلز و دانشگاه آن به حدود 150 نفر می‌رسد. این کلونی کوچک از آن‌جا که عموماً از نسل دوم مهاجران ایرانی تشکیل شده است، برنامه معینی برای معرفی فرهنگ و سنت ایرانی به دیگر اهالی داکوتا ندارد اما همبستگی‌ها و تعلقات فرهنگی و دانشجویی در بین این گروه پررنگ و تأثیرگذار تلقی شده است.

یادبود ملی کوه راشمور

آقایان جورج واشنگتن، توماس جفرسون، آبراهام لینکلن و تئودور روزولت، علاوه بر این که هر چهار نفر رئيس‌جمهور ایالات متحده امریکا بوده‌اند، یک وجه مشترک دیگر هم با یکدیگر دارند. و آن پیکره سنگی این چهار مرد در یادبود ملی کوه راشمور در ایالت داکوتای جنوبی است.

این بنای یادبود که در سال 1925 رسماً آغاز به ساخت شده است، ثمره تلاش دو هنرمند امریکایی "گوتزن بورگلوم" و پسرش "لینکلن" است که در حدود سال‌های 1934 تا 1939 توانستند تصویری بی‌نظیر از تمدن ایالات متحده‌ را با طبیعت آن پیوند دهند. کوهستان راشمور به واسطه این که زیستگاه طبیعی کرکس امریکایی و همچنین عقاب کله‌سفید امریکایی نیز محسوب می‌شود از اهمیتی خاص برخوردار است. برای بازدید از این اثر بی‌نظیر کافیست آدرس زیر را به GPS خود بدهید:

13000 Hwy 244, Keystone, SD 57751.

دلاویر

آلبوم عکس

در نیم روز هفتم دسامبر 1787 مجلس ایالتی دلاویر با امضای سند استقلال؛ پایه کشور ایالات متحده امریکا را بنا نهاد و برای نخستین بار از موجودیت کشوری پرده برداشت که در سده‌های پیش رو به قدرت شماره یک جهان تبدیل می‌شد.

دلاویر که با شعار رسمی استقلال و آزادی و با لقب ایالت مرغ آبی شناخته می‌شود نخستین ایالتی است که اعلامیه استقلال را پذیرفته و آن را امضا نموده است. این سرزمین کوچک در ساحل شرقی ایالات متحده امریکا که نخستین بار کاشفان و تجار هلندی در قرن 16 میلادی پا به سرزمین آن نهادند امروزه 2490 مایل مربع (6452 کیلومترمربع) وسعت دارد و از لحاظ وسعت در میان پنجاه ایالت امریکا در رتبه چهل و نهم قرار گرفته است و جمعیتی در حدود 900 هزار نفر در آن سکونت دارند.

اسم ایالت دلاویر اقتباسی از اسم "بارون دلا وار" نجیب‌زاده انگلیسی و نخستین فرماندار ویرجینیا در دوران استعمار است که بسیاری به اشتباه آن را به ریشه‌ای فرانسوی نسبت می‌دهند.

ایالت دلاویر 96 مایل طول و دامنه‌ای متغیر از 9 تا 35 مایل عرض دارد در همسایگی اقیانوس اطلس در حالی آرام گرفته است که حداکثر ارتفاع در زمین‌های زیر پرچم این ایالت حداکثر به 137 متر در منطقه "ایبرایت ازیموت" می‌رسد. دلاویر در خشکی با 3 ایالت پنسلیوانیا، نیوجرسی و مریلند همسایه است و در فاصله کمی از پایتخت ایالات متحده امریکا شهر واشنگتن دی‌سی جا گرفته است.

اما نکته مهم در مرز شمال این ایالت با ایالت پنسیلوانیا نهفته است که بر اساس رای دادگاهی در شهر نیوکاسل در یک نیم دایره قوسی شکل به وسعت 12 مایل شکل گرفته است و تنها مرز دایره‌ای شکل در بین ایالت‌های امریکا شناخته می‌شود.

آب و هوای ایالت دلاویر معتدل اقیانوسی شناخته می‌شود و متأثر از آب و هوای منطقه غربی اقیانوس اطلس است. اما با توجه به این که این ایالت در محدوده میانی آب و هوای معتدل اقیانوسی و گرم قاره‌ای قرار دارد در منطقه جنوبی آن می‌توان زمستان‌هایی معتدل‌تر و در منطقه شمالی آن نیز بارش‌های برف و باران سنگین‌تر را انتظار داشت. این ایالت در سال‌های اخیر از ایالت‌های پیش‌رو در پاکسازی محیط زیست و حمایت از گروه‌های سبز بوده است وبخشی از مالیات ناشی از فروش عمده نفت به همین موضوع (حفظ و پاکسازی محیط زیست) اختصاص یافته است.

آن‌چه از پیشینه تاریخی دره دلاویر برمی‌آید این که منطقه در گذشته‌های دور مأمن دو قوم سرخپوست بومی بوده است که از اواسط قرن هفدهم تا اواسط قرن هجدهم یا از این منطقه نقل‌مکان کردند و یا این که در بخش‌هایی از جامعه مهاجر جا افتادند و پس از غسل تعمید در شکل‌گیری دلاویری‌های جدید نقش ایفا نمودند. اما نقطه عطف تاریخ این ایالت به جنگ‌های استقلال باز می‌گردد که هنگ "جوجه مرغ آبی" که سربازان این منطقه را تشکیل می‌داد درکنار سایر هنگ‌های ایالت‌های سیزده‌گانه توانستند از طریق خاک دلاویر و پس از نبرد پل «کوچ» به تسخیر شهر فیلادلفیا بیانجامد. دلاویر درنقش‌پذیری دوران پس از استعمار نیز نقش باز می‌کرد و اولین کلیسای بردگان آزاد شده پیش از الغای برده‌داری نیز در سال 1813 میلادی به وسیله "پیتر اسپنسر" در این ایالت بنا نهاده شد.

دلاویر از لحاظ میزان درآمد سرانه با رقمی در حدود 33199 دلار به ازای هر نفر در رتبه هفتم اقتصاد داخلی امریکا قرار دارد و سالانه با درآمدی در حدود 60 میلیارد دلار از لحاظ برابری تولید ناخالص ملی به کشوری مانند قطر که ازبزرگترین تولید کنندگان نفت خام و گاز در جهان است برابری می‌کند.

بخش عمده‌ای از این درآمد حاصل از ثبت شرکت‌ها در این ایالت است. دلاویر که از لحاظ حاشیه امن مالیاتی و بانکداری به سویس ایالات متحده شهرت دارد توانسته است با بهره‌گیری از قوانین کسب و کار پسند ثبت و حفاظت از اطلاعات شرکت‌ها، در حدود بیش از نیمی از شرکت‌های بزرگ امریکایی را ترغیب به ثبت در این ایالت کند. در حالی که بسیاری از این شرکت‌ها در سایر ایالت‌های امریکا فعال هستند. اما ثبت حقوقی آن‌ها در دلاویر صورت گرفته است.

ایالت دلاویر از سه منطقه نیوکاسل در شمال، ساسکس کانتی در مرکز و کنت در جنوب تشکیل شده است و از منظر تاریخی به خانه سنتی دموکرات‌ها در بیست سال گذشته شهرت یافته است تا آن‌جا که در انتخابات ریاست جمهوری سال 2008 بیش از 62درصد مردم این ایالت به برنامه‌های حزب دموکرات رأی داده‌اند.

مرکز این ایالت شهر «دوور» است که در منطقه کنت‌کانتی واقع شده است که سابقه تأسیس آن به سال 1663 بازمی‌گردد. این شهر با احتساب حومه آن در سال 2010 جمعیتی قریب 150هزار نفر را در خود جا داده است. اما بزرگ‌ترین شهر این ایالت در منطقه نیوکاسل در شمال ایالت، شهر «ویلمینگتن» است که با جمعیتی نیم‌میلیونی بیش از 50درصد جمعیت ساکن در این ایالت را در خود و حومه‌اش جا داده است. دلاویر در عرصه تحصیلی نیز از ایالت‌های پیشتاز امریکا محسوب می‌شود و جالب آن که عده معدود ایرانیانی که در این ایالت ساکن هستند نیز بیشتر درحوزه‌های دانشگاهی به فعالیت مشغول هستند.

ایرانیان در دلاویر از تشکیلات مشخصی برخوردار نیستند و تنها یک کمیته کوچک دانشجویان ایرانی تبار در دانشگاه ایالتی دلاویر از معدود سازمان‌های ایرانی تبار در این منطقه است که فعالیت‌های محدودی نیز در حدود مناسبات درون دانشگاهی در راستای معرفی فرهنگ ایرانی انجام می‌دهد. برخی تخمین‌ها حاکی از آن است که مجموع ایرانیان ساکن این ایالت کمتر از 300 نفر است که یکی از دلایل چشمگیر آن نزدیکی این منطقه به واشنگتن دی‌سی قلمداد می‌شود که مرکز حضور دومین کلونی بزرگ ایرانیان پس از جنوب کالیفرنیا است.

در شهرهای بزرگ و مهم این ایالت مغازه و یا رستوران ایرانی وجود ندارد اما برخی از فروشگاه‌ها و رستوران‌ها کباب ایرانی را در فهرست غذاهای خود دارند.

پایتخت تابستانی مردم

ساحل ریهوبث «Rchoboth Beach» واقع در منطقه ساسکس کانتی ایالت دلاویر بی‌شک یکی از اعجاب برانگیزترین سواحل دنیا محسوب می‌شود. این منطقه زیبای ساحلی که به پایتخت تابستانی مردم امریکا شهرت دارد یکی از دیدنی‌های ایالت دلاویر محسوب می‌شود. ساحلی زیبا که سابقه قدم زدن انسان بر شن‌ ماسه‌های ساحلی آن به 10هزار سال قبل از میلاد بازمی‌گردد. اما در شکل نوین آن از سال‌های پایانی قرن نوزدهم میلادی با اسمی که در اقتباس از کتاب مقدس و به معنای «مکان یا فضا برای همه» برای آن برگزیده شده است، مأمن گرم و رویایی حضور میلیون‌ها امریکایی علی‌الخصوص ساکنان شهرهای بزرگی مانند واشنگتن و نواحی همجوار آن برای تعطیلات پایان هفته در فصل‌های گرم تابستانی است. شاید علاوه بر طبیعت آرام و دوست‌داشتنی برنامه‌های تفریحی متنوع نیز در پدید آمدن این فضای دل‌چسب بی‌تأثیر نبوده است. برنامه‌هایی مانند جشنواره شکلات، فستیوال جاز، نمایشگاه دریای جادوگر و رژه ساحلی از دیدنی‌های ساحل ریهوبث در ایام مختلف سال هستند.

جورجیا

آابوم عکس

خرد، عدالت و توازن شعار رسمی چهارمین ایالتی است که در دوم ژانویه سال 1788 اعلامیه استقلال ایالات متحده امریکا را امضا کرد تا در پیدایش قدرتمندترین کشور جهان سهیم شود. این ایالت که از دیرباز با لقب امپراتوری جنوب شناخته می‌شود، ایالت جورجیا نام دارد.

اگر چه وجه تسمیه این ایالت به نام جرج دوم پادشاه انگلستان در قرن 17 میلادی باز می‌گردد، اما تاریخ آن همواره شاهد فراز و نشیب‌هایی بوده که با مبارزه مستعمره‌نشینان و کت قرمزهای انگلیسی پیوند خورده است.

جورجیا از ایالت‌های جنوب شرقی امریکا محسوب می‌شود و از لحاظ موقعیت زمانی با شهرهای نیویورک و واشنگتن دی‌سی در یک منطقه قرار دارد. چیزی حدود 3 ساعت جلوتر از لس‌آنجلس در کالیفرنیا. این ایالت با مساحت 524/59 مایل مربع (909/153کیلومتر مربع) در رتبه بیست‌وچهارم گستردگی و وسعت در بین 50 ایالت امریکا قرار دارد. اما توانسته است جمعیتی معادل 000/800/9 نفر را در خود به سکنی دعوت کند که آن را به جایگاه نهمین ایالت پرجمعیت امریکا ارتقاء داده است.

جورجیا از لحاظ آب وهوایی جزء مناطق معتدل طبقه‌بندی می‌شود و داشتن آب و هوای معتدل همجوار با اقیانوس اطلس از این پهنه وسیع یک موزه به معنای واقعی از حیات وحش شرق ایالات متحده امریکا آفریده است. موزه‌ای که در آن می‌توان به بیش از 250 گونه درخت سواحل شرقی اشاره کرد که در میان آن‌ها سرو قرمز شهرت جهانی یافته است. اما بیش از گیاهان وحشی شاید این درخت هلو باشد که در ایالت جورجیا باعث شهرت شده است. اما در این میان نمی‌توان فراموش کرد که جورجیا زیستگاه طبیعی گوزن دم‌سفید است که در کنار مرغ مقلد به عناصری از حیات وحش شرق امریکا بدل شده‌اند.

جورجیا از کلونی های مهم شهرنشینی در جنوب شرقی امریکا بشمار می‌رود و با تراکم جمعیتی بالاتر از 65 نفر در هر کیلومتر مربع مأمن شهرهای مهمی چون آتلانتا، ساوانا، کلمبوس، آگوستا و... است. اما در میان شهرهای مختلف این ایالت شهر آتلانتا که به نیویورک جنوب شهرت دارد چیز دیگری است. این شهر که در سال 1996 میزبان بازی‌های المپیک بوده است، با جمعیتی در حدود شش میلیون نفر بی‌شک مرکزی مهم در فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی جنوب شرق امریکا محسوب می‌شود. آتلانتا در حالی که خانه شبکه جهانی سی‌ان‌ان و شرکت هواپیمایی دلتا ایر لاینز است، از دیگر سو مأمن بسیاری از موزه‌ها و مراکز هنری نیز محسوب می‌شود. موزهایی مانند موزه عالی هنر، مرکز وودراف، موزه کودکان، باغ موزه گیاه‌شناسی آتلانتا و... نمونه‌هایی هستند که دیدن آن‌ها یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری آتلانتا محسوب می‌شود. این جاذبه‌ها تا آن اندازه معروف است که آتلانتا را به هفتمین مقصد گردشگران خارجی که وارد امریکا می‌شوند تبدیل کرده است.

سه جشنواره سینمایی یعنی فستیوال فیلم مستقل آتلانتا، فستیوال فیلم همجنسگرایان و نیز فستیوال فیلم های زیر زمینی نیز نام این شهر را به گونه ای متفاوت در سینمای جهان مطرح کرده است.

آتلانتا خانه نزدیک به 25 تا 30 هزار ایرانی است که بزرگترین جامعه ایرانی- امریکایی جورجیا را تشکیل می‌دهد. در سایر مناطق این ایالت کمتر از 7000 ایرانی دیگر زندگی می‌کنند که جمع کل ایرانی‌تباران ساکن ایالت جورجیا را به حدود 35 تا 37هزار تن می‌رساند.

قدیمی‌ترین تشکل ایرانیان در جورجیا، کانون ایرانیان آتلانتا است که سابقه‌ای چند ده ساله دارد و نیز انتشار مجله پردیس که به صورت ماهانه برای جامعه ایرانی مقیم جورجیا منتشر می‌شود، توانسته است به همبستگی بیشتر این جامعه کمک کند. در شهر آتلانتا ایرانیان چهار فروشگاه ویژه دارند که شهرزاد مارکت در میان آن‌ها قدیمی‌ترین است و به گفته‌ آقای احمد شیرزادی، ایرانی مقیم آتلانتا به مرکز اطلاعات ایرانیان در این منطقه تبدیل شده است.

مجله ایرانشهر علاوه بر شهرزاد مارکت در منطقه آتلانتا در فروشگاه گلوبال نیز که از دیگر مراکز فروش مهم ایرانی محسوب می‌شود، نمایندگی فروش دارد. در سراسر شهر آتلانتا شما می‌توانید 6 رستوران ایرانی هم پیدا کنید که علاوه بر مشتریان ایرانی‌تبار در معرفی ذائقه ایرانی به دیگر اقوام و ملیت‌های ساکن در آتلانتا نقش پررنگی بازی می‌کنند.

ایرانیان ساکن در جورجیا از طبقه مرفه جامعه محسوب می‌شوند و از نرخ رشد اقتصادی مطلوبی برخوردارند. علی‌الرغم آن که ریل استیت بیزنیس شماره یک ایرانیان در این منطقه بوده است اما با این حال و با توجه به سقوط اقتصادی سال 2008 خوشبختانه جامعه ایرانی توانسته است پتانسیل اقتصادی خود را حفظ نماید. ایرانیان مقیم آتلانتا از سطح سواد نسبی بالاتر از لیسانس برخوردار هستند و در حال حاضر علاوه بر 60 دانشجوی ایرانی مشغول به تحصیل در دانشگاه جورجیا تک در حدود 10 استاد ایرانی‌الاصل نیز در این دانشگاه معتبر فنی، مهندسی مشغول به تدریس هستند.

ایرانیان مقیم آتلانتا با برگزاری مرتب دو رویداد بازارچه نوروزی و مراسم سنتی سیزده‌بدر علاوه بر خود، میزبان ایرانیانی هستند که حتی از ایالت‌هایی چون تنسی و فلوریدا در این مراسم شرکت می‌کنند.

یادمان ملی تاریخی دکتر مارتین لوترکینگ

اگر به آتلانتا سفر کرده‌اید، فراموش نکنید، این شهر زادگاه مردی است که برابری نژادی را به امریکای امروز هدیه داده است. مردی که با سخنرانی معروف خود تحت عنوان «من رویایی دارم» دنیا را دیگرگون کرد. بله یادمان ملی تاریخی دکتر مارتین لوترکینگ درست در قلب آتلانتا و در محله سویت‌آبرن قرار دارد که از معماری قرن 19 و اوایل قرن 20 برخوردار است. این منطقه که از بافت واقعی شهر برگزیده شده است و با توجه به سابقه تاریخی آن سعی در نگهداری آن می شود در تاریخ 10 اکتبر 1980 رسماً افتتاح شده است. این مجموعه ملی تاریخی شامل خانه دوران کودکی، چندین بنای دیگر و البته کلیسای معروف باپتیست است که در قالب یک مجموعه دارای ارزش تاریخی و به احترام مارتین لوتر کینگ به مرور تاریخ جنبش حقوق مدنی امریکا می‌پردازد.

این یادمان با ارزش و افتخار آفرین در آدرس زیر واقع است:

450 Auburn Ave, NE, Atlanta GA 30312